وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
وقتى كه روزى بر او تنگ مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) بار خدايا ما را در روزيهايمان به بدگمانى و در مدت زندگى به آرزوهاى دراز آزمودهاى تا اينكه روزيهاى تو را از روزى خواران خواستيم و به آرزوهاى خود در عمر كهنسالان طمع بستيم.
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) پس بر محمد و آلش درود فرست و به ما يقينى راسخ بخش كه بدان وسيله از رنج خواستن آسودهمان كنى و آرامشى خاص در دل ما انداز تا به آن از شدت و خستگى رنج معافمان دارى.
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) و آنچه در وحى خود آشكارا وعده دادهاى و از پى آن در كتابت سوگند ياد كردهاى وسيلهاى قرار ده تا ما را از دويدن دنبال آن روزيى كه رساندنش را براى ما كفالت نمودهاى باز دارد و نسبت به آنچه ضامن كفايت آن گشتهاى، مانع پريشانى خاطر ما شود.
(4) پس چنين گفتهاى و گفته تو حق و راستترين است و سوگند خوردى و سوگندت راستترين و رساترين است «و روزى شما و آنچه به شما وعده داده شده در آسمان است».
(5) سپس گفتهاى «پس به پروردگار آسمان و زمين سوگند همانگونه كه شما سخن مىگوييد اين سخن حق است».