وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ
نيايش آن حضرت هنگامى كه روزى بر او تنگ مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَْتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .
(1) خدايا، تو ما را به بدگمانى در روزىهايمان، و به آرزوى دراز در مدت عمرمان، آزمودى، تا آنجا كه روزىهاى تو را از روزىخوارانت طلب كرديم، و به سبب آرزوهاى دراز، در عمر پيران كهنسال طمع ورزيديم.
﴿2﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
(2) پس بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را يقينى درست عطا فرما كه با آن از رنج طلب بياساييم، و اطمينانى خالص به ما ببخش كه دشوارى كارها را از ما بردارد.
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فِي وَحْيِكَ ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فِي كِتَابِكَ ، قَاطِعاً لِاهْتَِمامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ ، وَ حَسْماً لِلاِشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ
(3) آن وعدهاى را كه در وحى بر پيامبرت آشكارا بيان داشتهاى و در پى آن در كتاب خود بدان سوگند ياد كردهاى، سبب قرار ده تا دل مشغولى ما را به رزقى كه خود آن را بر عهده گرفتهاى، و كارى كه سامان دادن آن را ضمانت كردهاى، پايان دهد.
(4) تو خود گفتهاى، و گفتهى تو راستترين گفتار است، و سوگند خوردهاى، و سوگند تو راستترين سوگند است، كه «روزىتان و آنچه به شما وعده داده مىشود، در آسمان است»،
(5) و آنگاه فرمودهاى «سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين سخن حق است، مثل آن سخن كه مىگوييد.»