دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) خدايا سپاس تو را به پرده پوشيت پس از علمت، و بر عافيت بخشيدنت پس از آگاهيت. زيرا هر يك از ما، در كسب عيب كوشيده است و تو او را مشهور نكرده‌اى، و مرتكب كار زشت شده و تو او را رسوا نساخته‌اى، و در پرده استتار خود را به نقايص و عيوب بيالوده و تو كسى را به راز او رهبرى نكرده‌اى‌

(2) و چه بسا نهى تو كه ما آن را مرتكب شده‌ايم! و چه بسا امر تو كه ما را بر آن واقف ساخته‌اى و ما از آن تجاوز و تعدى كرده‌ايم! و چه بسا گناهان كه در كسب آن كوشيده‌ام! و چه بسا خطاها كه آن را مرتكب شده‌ايم! در صورتى كه تو بر آن مطلع بوده‌اى نه ناظر آن، و تو بر افشاء آن قادر بوده‌اى بيشتر از قادران. و در همگى اين موارد و احوال عافيت تو در برابر چشمهاى ايشان براى ما حجابى، و در مقابل گوشهاشان سدى بوده.

(3) پس اين پرده‌دارى و عيب پوشى را براى ما، واعظ و زاجر از ارتكاب گناه و وسيله‌ى پيمودن راه توبه‌ى معصيت زداى و پوييدن طريقه پسنديده قرار ده،

(4) و وقت پيمودن اين راه را نزديك سازد را به غفلت از خود گرفتار مكن. زيرا كه ما به سوى تو راغب و از گناهان تائبيم.

(5) خدايا رحمت فرست به برگزيده‌ات از خلقت، محمد و عترتش كه از آفريدگانت ممتاز و پاكيزه و پاكند. و ما را بر آنگونه كه خود فرموده‌اى، در برابر ايشان نيوشنده و فرمانبردار ساز.