دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه باقر رجبی نژاد

(1) خدايا! تو را بر پوشاندنت پس از دانائيت، و عافيت دادنت پس از آگاهيت ستايش است، پس همه‌ى ما كار زشت انجام داده و تو معروفش ننمودى، و كار بسيار زشتى مرتكب شده و تو رسوايش نساختى، و خود را به بدى‌ها پوشانده و تو (كسى را) بر او راهنمايى نكردى

(2) چه بسيار نهى تو را بجا آورديم، و بسا فرمانى كه ما را بر آن آگاه ساختى (يا بازداشتى) و ما از آن تجاوز كرديم، و چه بسيار بدى كه به دست آورديم، و گناهى كه انجامش داديم، در حالى كه از بين بينندگان تو بر آن آگاه، و بر هويدا كردن آن بيش از توانگران توانا بودى، عافيتت براى ما در برابر ديدگان ايشان پرده، و در مقابل گوششان مانعى بود،

(3) پس آنچه از پوشاندى را كه پوشاندى، و عيبى كه پنهان داشتى براى ما پند دهنده قرار ده، و باز دارنده از بدخوئى، و ارتكاب معصيت و كوشش در توبه‌ى نابود كننده، و راه ستوده،

(4) و زمان در كوشش را نزديك گردان، و ما را به غفلت از خود دچار مكن، كه ما به تو مايل و از گناهان توبه كننده‌ايم،

(5) و خدايا! درود فرست بر انتخاب شده‌ات (از ميان) خلق خود: محمد (ص) و خاندانش كه از آفريدگانت برگزيده (و) پاكند و ما را نسبت به آنان شنوا و فرمانبردار همان طور كه فرمان دادى قرار ده.