دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه عبدالمحمد آيتی

(1) اى خداوند، حمد باد تو را كه گناهان را مى‌دانى و مى‌پوشانى. حمد باد تو را كه بر حال درون ما آگاهى و ما را عافيت عطا مى‌كنى. اى خداوند، ما همگان در پى عيب و عار بوده‌ايم و حال آنكه تو ما را بر زبانها نيفكنده‌اى، مرتكب گناهان بزرگ شده‌ايم و حال آنكه تو رسوايمان نساخته‌اى. در نهان بديها كرده‌ايم و حال آنكه تو كسى را بر بديهاى ما راه ننموده‌اى.

(2) بسا كارها كه نهى فرموده‌اى و ما به جاى آورده‌ايم. بسا كارها كه فرمان داده‌اى و ما را بر آنها آگاه ساخته‌اى، و ما تجاوز ورزيده‌ايم. بسا گناهان كه در كسب آن كوشيده‌ايم و بسا خطاها كه مرتكب شده‌ايم و تنها تو از آن آگاه بوده‌اى نه نگرندگان و تو از هر كس ديگر به افشاى آن تواناتر بوده‌اى. اى خداوند، عافيت تو چونان پرده‌اى بر روى چشمانشان فروافتاد و چون سدى راه گوشهايشان را بگرفت.

(3) اى خداوند، چنان كن كه هر عيب ما كه پوشيده داشته‌اى و هر گناه كه نهان كرده‌اى ما را اندرز دهنده‌اى شود كه از اخلاق بدو ارتكاب خطاها بازمان دارد و به سوى توبه‌اى محوكننده‌ى گناهان براند و به آن راه كه پسند توست بكشاند.

(4) اى خداوند، زمان توبه‌ى ما نزديك گردان و به غفلت گرفتارمان مساز، كه ما به تو مى‌گراييم و از گناهان توبه مى‌كنيم.

(5) بار خدايا، درود بفرست بر آن برگزيدگان از ميان آفريدگانت: محمد و عترت او، آن پاكان و گزيدگان، و چنان كه خود فرمان داده‌اى ما را نيوشنده‌ى سخن ايشان و فرمانبردار حكم ايشان قرار ده.