دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه محمد مهدی فولادوند

(1) بار الها! سپاس تو را بر پرده پوشيت پس از علمت و بر عافيت دادنت بعد از آگاهيت، چرا كه هر يك از ما كارهاى عيب‌دار كرده‌ايم و تو آن را علنى نساخته‌اى و مرتكب زشتى شده‌ايم و تو رسوا نساخته‌اى و در خفا كارهاى بد كرده‌ايم و تو كسى را بر آن دلالت ننموده‌اى،

(2) چه بسيار نكوهيده كه ما مرتكب شده‌ايم و چه بسيار فرمان كه ما را بر آن مطلع فرمودى و ما از آن تخطى كرديم و بسا زشتيها كه اندوختيم و بسا خطاها كه دست به ارتكاب آن زديم كه تو خود از آن اطلاع داشته‌اى، صرف نظر از بينندگان ديگر، و تو از هر كس ديگر بر افشاء آن تواناتر بودى، عافيت تو در جلو چشمان ايشان پرده وار فرو افتاد و چون سدى جلو گوشهايشان را گرفت.

(3) چنان فرما كه هر عيبى كه از ما پوشيده داشتى و هر گناه كه نهان كردى، ما را اندرزگرى باشد كه ما را از سوء خلق باز دارد و از ارتكاب خطايا مانع شود و به سوى توبه‌اى كه زداينده‌ى گناهان و راهى كه مورد دلخواه توست سوق دهد،

(4) و هنگام توبه ما را نزديك گردان و دستخوش غفلتمان مساز چرا كه ما به سوى تو راغب و از خطايا توبه كاريم.

(5) و درود باد بر جمله برگزيدگانت از ميان آفريدگانت (به ويژه) بر محمد و خاندان پاكش و همانگونه كه دستور داده‌اى ما را سخن شنو و فرمانبردار ايشان ساز.