دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! سپاس مخصوص توست كه خطاپوشى مى‌كنى با آن كه مى‌دانى، و عفو و گذشت مى‌كنى با آن كه آگاهى، پس هر يك از ما به گناه‌آلوده گشته و تو رسوايش نكرده‌اى و مرتكب زشتى شده و تو بى‌آبرويش ننموده‌اى و بدى‌هايى را پنهان داشته و تو كسى را بر آن‌ها مطلع نساخته‌اى.

(2) چه بسيار نهى‌هاى تو را كه انجام داده‌ايم و چه اوامرى كه ما را بر آن‌ها آگاه ساختى اما نافرمانى كرديم، و چه بدى‌ها كه كسب نموديم و چه خطاها كه مرتكب گشتيم و تو بر آن‌ها مطلع بودى اما بينندگان ديگر نمى‌ديدند، و تو برتر از هر قدرتمندى بر اعلان و افشاى آن‌ها توانا بودى، اما عفو و عافيت بخشى تو براى ما حجابى بود در برابر چشمان ايشان و سدى بود در مقابل گوش‌هاى ايشان.

(3) پس چنان كه اين پرده‌پوشى‌هاى عيوب ما و پنهان داشتن زشتى‌هاى ما، سببى شود براى پندگيرى ما و مانعى شود از بدخلقى و فروافتادن در خطاها و وسيله‌اى شود براى سعى و تلاش در جهت توبه‌اى كه محو كننده‌ى گناهان باشد و راهى كه نيكو و پسنديده باشد.

(4) و اين زمان (توبه) را نزديك فرما و ما را گرفتار غفلت از خويشتن مساز، كه ما به تو رغبت و علاقه داريم و از گناهان پشيمان و توبه كاريم.

(5) و بر برگزيده‌ترين مخلوقاتت، محمد و عترت برگزيده‌ى او كه پاك و پاكيزه‌اند، درود فرست و ما را گوش به فرمان و مطيع آنان قرار ده، همان گونه كه خود فرمان داده‌اى.