دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) به پيشانى گذارم روى بر خاك ستايش مى‌كنم بر داور پاك كه او پرده كشيده بر گناهان مرا رسوا نكرده او به دوران نلغزيده زره آن كيست يا رب نكرده او گنه گو كيست يا رب كجا آن جان نشد معيوب در بود كجا آن تن كه دامن را نيالود همه ننگ گنه آلوده دامن ز خطى بر خطا در نامه روشن ولى در پشت پرده بر حسابى كه دست آن خطاپوشت حجابى كشيده پرده‌اى بر اين خطيئات كه ما ايمن نشسته از بليات‌

(2) چه بسيارى كه سر از امر و فرمان فرو پوشيده و خوشحال و خندان و بر آن همتى بر منكراتت هواى شهوتى بر منهياتت ز تقوا و عفافش خواب برده هوس بر مصلحت از ياد برده تو بودى آن خداوند كريمى كه دانا بر معاصيها و بينى توانستى خبردارى ز كارى كه يك باره حجاب استتارى ز روى كار ماها برده بالا ميان خاص و عامى كوس رسوا كه مردم بى‌خبر از اين فضايح و كس را قدرتى بر اين قبايح كزان قدرت ز بى‌شرمى رخسار فرو بنشاند او را و نشد خوار و اما لطف تو اين بوده و هست كه چشم و گوش ما را او فرو بست ز چشم انداز مردم كرده پنهان كنون اى كردگار حى سبحان‌

(3) تويى بنده‌نواز از آن رحيمت چنان كن از كرم لطف عميمت كه از آن پند شرمى باشد از او و از آنچه گذشته معذرت جو و بر آنچه كه در آينده داريم به تقوا پارسا همت گماريم بدين ترتيب ما را در نكويى تو ما را باز دار از زشت خويى ز راه ما چراغى را برافروز كه ما زان روشنايى گشته فيروز به سوى مغفرت زان راه پوييم و جز ذات رضايت ره نجوييم چنان كن تا كه بر آزرم حالت گشوده لب ز توبت بر انابت همى كوشيم زين آلوده دامن ز استغفار بزداييم از تن‌

(4) الهى ما گنهكاران سيه بخت ز غفلت دورمان دار و مكن سخت و جان را در غرورى ابتلايش ز جانفرسا مفرما مبتلايش وزين غفلت ز پرده استتارم كه خواهد چاك زد در روزگارم غرورى بر حيات ما بطالت كه از هر دو جهان آرد شقاوت به سوى تو شتابان گشته‌ايم باز ز غفران از گنه بر درگه راز

(5) بارواح محمد (ص) هم ز اولاد كه آنها برگزيده از تو و راد به ذكر نام تو بر كائناتت سيادت آورندى با كرامت كه پاكيزه و پاكند از معاصى و دور از منكرات و از مناهى فرستى رحمت بى‌انتهايت ز فرمان تو ذات لقايت مقدر كن كه ما فرمان پذيرا و گردن در اطاعت نزد آنها