دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) تو را آفرين اى خداوندگار كه دانى و پوشى مرا جمله كار چو در صحنه‌ى معرفت داريم دهى عافيت از گرفتاريم چه بسيار از ما كه در كارها فتاده به چاه گنه بارها نكردى تو او را بدان مشتهر نگرديد رسوا به جاى دگر چنين جامه را كرد گر چه به بر كسى را نكردى بر او ره سپر

(2) سپرديم بسيار راه خطا نهاديم پا در ره ناروا كه سر زد ز ما بس خطا و گناه تو آگاه بودى و كردى نگاه تو ديدى و هرگز نكردى عيان ز چشم همه خلق كردى نهان توان تو افزون ز افشاى راز از آنها كه ديدند و گفتند باز

(3) سلامت به ما از تو آورده شد فرا چشم آنها همه پرده شد بپوشيدى آن را كه بايد حيا مرا داد اين ستر تو پندها كه تا ره بگردانم از گناه بگرداند آگاه آرد به راه

(4) مرا نوبت توبه نزديك من ز توبه مرا عاقبت نيك كن به نادانى و غفلتم وامنه به ره دست بر سينه ما منه كه با تو به احسان طلب مى‌كنيم دعايى چنين روز و شب مى‌كنيم

(5) خدايا ز سويت درود گزين به بگزيده‌ى خلقت آن برترين بر او باد و بر خاندان عزيز كه نيكند و پاكند و معصوم نيز چنان كن كه در نزد اين قوم ما پذيرنده مانيم بر امرها