وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتُلِيَ أَوْ رَأَي مُبْتَلًي بِفَضِيحَةٍ بِذَنْبٍ
هر گاه گرفتار رسوائى يا گناهى را مشاهده مىفرمود
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ ، فَكُلُّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ .
(1) سپاس از تو اى پاك پروردگار
كه هستى به دانستنى راز دار
تو آگاه باشى ز هر معصيت
ببخشى خطاكار را عافيت
چو شد بندهات در خطا استوار
نكردى تو رسوائيش آشكار
تو آگاه بودى ز هر ناروا
كه او كرد و رازش نشد بر ملا
چو در پرده شد مرتكب هر بدى
بپوشيدى اسرارش از ايزدى
﴿2﴾
كَمْ نَهْيٍ لَكَ قَدْ أَتَيْنَاهُ ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْنَاهُ ، وَ سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا ، وَ خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا ، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْهَا دُونَ النَّاظِرِينَ ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِينَ ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ
(2) نبرديم فرمانت از اشتباه
شديم از خطا غوطهور در گناه
تو آگاه بودى ز هر ناروا
نكردى گناهان ما بر ملا
حجابى كشيدى بهر چشم و گوش
بدينسان شدى بر خطا پرده پوش
﴿3﴾
فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ ، وَ أَخْفَيْتَ مِنَ الدَّخِيلَةِ ، وَاعِظاً لَنَا ، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِيئَةِ ، وَ سَعْياً إِلَى التَّوْبَةِ الْمَاحِيَةِ ، وَ الطَّرِيقِ الْمَحْمُودَةِ
(3) در اين پردهپوشى چنان كن براه
كه اندرز گيريم از اشتباه
نگرديم گرد گنه ز اشتباه
زدائيم با توبه از خود گناه
براه پسنديده كن رهبرى
جدا سازمان زود از خود سرى
﴿4﴾
وَ قَرِّبِ الْوَقْتَ فِيهِ ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ ، إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ ، وَ مِنَ الذُّنُوبِ تَائِبُونَ .
(4) مفرماى ما را به غفلت دچار
به توفيق در توبه نزديك دار
خداوندگارا ترا راغبيم
به امر تو از هر گنه تائبيم
﴿5﴾
وَ صَلِّ عَلَى خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِيَّتِكَ الطَّاهِرِينَ ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِينَ وَ مُطِيعِينَ كَمَا اَمَرْتَ.
(5) خدايا تو بر احمد (ص) و خاندان
كه هستند از بهترين بندگان
چو ممتاز كردى به احمد (ص) درود
روان ساز و بر عترتش آنكه بود
تو تقدير فرما كه ما بندگان
بمانيم در خط فرمانشان