دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه داریوش شاهین

(1) خداوندا، حمد و سپاس تو را سزاست كه پوشنده گناهانى كه بر آنها تو دانائى. حمد و سپاس تو را سزاست كه عافيت بخش هر بلائى كه بر آن آگاهى. چه بسيارند كسانيكه كار زشت كرده‌اند و تو آنان را رسوا نكرده‌اى. اقدام به كردار ناشايست نموده‌اند و تو آبرويشان نريخته‌اى. خود را در زشتى گناه آلوده‌اند و تو انگشت نمايشان ساخته‌اى.

(2) آفريدگارا، چه بسيار كه در پرهيزكاريها، راه خلاف پوئيديم و بى‌پروائى كرديم، و چه بسيار از امر و فرمانت- كه مقيد به اجراى آنها بوده‌ايم- سرپيچى نموده‌ايم، و چه بسيار دل به بدى داده‌ايم و آغوش براى گناه گشوده‌ايم. حال آنكه تو بر همه اين گناهان نه تنها ناظر، بلكه آگاه بوده‌اى. تو، اى قادر متعال، مى‌توانستى آنها را آشكار سازى، و جز تو هيچ كس قادر به چنين كارى نبود، اما تو ما را فراغت از گناه دادى و عيبمان را از چشم ديگران پوشاندى و نگذاشتى ديگران صداى اين گناه را بشنوند.

(3) كردگارا، آن شرمگينيها را كه زشتى‌اش بر ما پوشانده‌اى، وسيله پند بخشى، و موجب دورى از بدخوئى، و پرهيز از گناه و كوششى براى «توبه» و مغفرت، و سببى براى وصول به راه پسنديده، قرار بده.

(4) چنان كن كه فرصت «توبه» نزديك شود، و اسير جهل و نادانى نشويم. زيرا كه ما تو را مى‌خوانيم و «توبه» گناه به سوى تو مى‌آوريم.

(5) جهان آفرينا، درود تو بر برگزيده خلق تو باد. درود بر «محمد» و خانواده‌اش كه از نيكان و پاكانند باد. بدانگونه كه امر فرموده‌اى، چنان كن كه ما شنونده سخنان حق و مجريان اوامر نيك تو باشيم.