دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا تو را است سپاس بر پوشاندنت (گناهان را) پس از دانائيت و بر عافيت بخشيدنت پس از آگاهيت، پس هر يك از ما كار زشت انجام داده و تو او را (به آن) معروف نكرده‌اى، و كار بسيار بدى بجا آورده و تو او را رسوا ننموده‌اى و خود را به زشتيها پوشانده و تو كسى را بر آن راهنمائى نكردى، بسا نهى تو را كه بجا آورديم، و بسا امر و دستورى را كه ما را بر آن آگاه ساختى از آن تجاوز كرديم‌

(2) و بسا بدى كه بدست آورديم، و گناهى كه مرتكب شديم در حاليكه تو بر آن آگاه بودى نه نگاه‌كنندگان، و بر هويدا كردن آن توانا بودى بيشتر از توانايان، عافيت، و رهائى دادن تو براى ما پيش چشم ايشان پرده، و در برابر گوششان سد و مانع بود،

(3) پس آنچه از آن شرم آيد را كه پوشاندى، و زشتى را كه پنهان نمودى، براى ما پنددهنده و بازدارنده از بدخوئى و مرتكب شدن گناه، و كوشش به توبه‌ى نابودكننده‌ى (گناه) و راه ستوده قرار ده،

(4) و وقت سعى در توبه را نزديك گردان و ما را از جانب خود به غفلت گرفتار مكن (به خود وامگذار) چون ما به سوى تو راغب و از گناهان توبه‌كننده‌ايم،

(5) و بار خدايا درود فرست بر برگزيده از آفريدگان خودت محمد (صلى الله عليه و آله) و اهل‌بيت او كه از آفريدگانت برگزيده و پاكانند، و چنانكه (در قرآن) امر فرموده‌اى ما را در برابر آنان شنوندگان و فرمانبرداران گردان