دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! تو را سپاس بر پوشاندنت پس از آگاهى و داناييت، و بر آسودگى و سلامت بخشيدنت پس از اطلاع و آگاهيت، پس همه‌ى ما و هر كدام يك از ما كار زشت را چنگ زده اما تو او را ميان مردم شهره و شناخته نكرده‌اى، و عمل زشت و بسيار بد انجام داده اما تو او را رسوا ننموده‌اى، و با زشتيها خود را پوشانده لكن تو بر زشتيهاى او كسى را راهنمايى نكرده‌اى.

(2) چقدر نهى تو را انجام داده و مرتكب شده‌ايم و چقدر امر و دستورى را كه ما را بر آن آگاه كردى از كنار آن بى اعتنا گذشته و عمل نكرديم. و چه بسيار كار زشت و بدى كه انجام داده و گناه و معصيتى كه مرتكب شديم و تو بر آن آگاه و خبردار بودى اما ناظرين و نگاه كنندگان ديگر نمى‌ديدند. و تو بر آشكار ساختن آن بالاتر از ديگر توانايان توانا بودى. عافيت و آسودگى بخشيدن تو براى ما پرده‌اى بود در پيش چشم آنها، و سد و حايلى بود در برابر گوشهاى آنها.

(3) پس آنچه را از زشتيهاى ما كه پوشانده‌اى و از كمبودها كه پنهان داشته‌اى، پندى براى ما و مانعى از سوءخلق و فروافتادن در خطا قرار ده، و باعثى براى تلاش در جهت توبه‌ى محو كننده‌ى گناهان و راه نيكوى سعادت مقرر فرما.

(4) و زمان و وقت را در جهت سعى و كوشش به سوى توبه نزديك گردان. و ما را به غافل ماندن از خودت گرفتار منما؛ كه ما به سوى تو راغب و مشتاق، و از گناهان بازگشت كننده و تائبيم.

(5) و اى خدا! درود و رحمت بفرست بر برگزيده‌ى خود از ميان خلق و آفريدگانت، يعنى محمد و خاندان و اهل بيت آن حضرت كه برگزيدگان از ميان آفريدگان تو و پاكيزگانند. و چنان كه امر فرموده‌اى ما را شنوندگان و فرمان بردارانى براى آنان قرار ده.