وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَبَوَيْهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ
رحمت بخشا، پدر و مادرم را غريق رحمت پر نعمت خويش بفرما
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ ، وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ سَلَامِكَ .
(1) الهى، درود تو بر «محمد»- كه بنده و فرستاده تو است- و بر خاندان پاكش باد.
الهى، تو آنان را به نيكوترين رحمتها و نيكىها و درودهاى خويش ارج ببخش.
﴿2﴾
وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَيَّ بِالْكَرَامَةِ لَدَيْكَ ، وَ الصَّلَاةِ مِنْكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(2) خداوندا، پدر و مادرم را نزد خود گرامى بدار و با بذل و بخششت، در حق آنان احسان بفرما. اى كه در بذل و بخشش، بخشندهترين بخشندگانى.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْهِمْنِي عِلْمَ مَا يَجِبُ لَهُمَا عَلَيَّ إِلْهَاماً ، وَ اجْمَعْ لِي عِلْمَ ذَلِكَ كُلِّهِ تَمَاماً ، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيما تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْءٍ عَلَّمْتَنِيهِ ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيما أَلْهَمْتَنِيهِ
(3) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
مهربانا، آنچه كه بايد من از پدر و مادرم بدانم، و دانش بر آنها بر من واجب و لازم است بر قلب من الهام بفرما و چنان كن كه تمام جزئيات آنرا بدانم. آنگاه در انجام آنچه مرا دانائى مىبخشى، كوشا ساز. به من توفيق عنايت فرما تا در انجام آنچه مىآموزم كوتاه نيابم، تا گرفتار از دست دادن فرصت انجام واجبات نگردم، و تن من زير بار اين وظايف خم و خسته و ناتوان نشود.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ .
(4) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد، همانگونه كه ما را به خاطر وجود او ارج و قدر و شرف دادى. درود تو بر «محمد» و خاندان او باد، همانگونه كه به خاطر او، ما را بر خلق، حقى بخشيدى.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ ، وَ أَبِرَّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا ، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ اِنْ قَلَّ ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرّي بِهِمَا وَ اِنْ كَثُرَ .
(5) پروردگارا، مرا چنان كن كه همانگونه كه از پادشاهان ستمگر بيمناك مىشوم، بر پدر و مادر خويش ارج بگذارم و از آنان بيمناك باشم، و همچون مادرى بس مهربان، با آنان با عطوفت و مهر بياميزم.
چنان كن كه آن اطاعت و فرمانبردارى من از آنان، از خواب خوش، خوشتر و از نوشيدن تشنهاى آب خوشگوارى، لذت بخشتر باشد. تا آرزوى آنها را بر خواستهاى خود برتر گيرم و خشنودى آنان را بر رضاى خود برتر دانم. چنان كن كه مهر و محبت آنان- هر چند كه خرد و ناچيز باشد- براى من بسى عظيم و پرقدر جلوه كند، و نيكى خود را هر چند كه كثير باشد، قليل و ناچيز انگارم.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي ، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي ، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي ، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي ، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً ، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً .
(6) حاجت پذيرا، در برابر آنان، صدايم را آهسته و سخنم را نيكو و خوشايند، و خلق و خويم را خوش بدار. دلم را بر آنان مهربان كن. چنانكه ميانمان سازگارى باشد و نسبت به آنان فروتن شوم.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي ، وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي ، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي .
(7) آفريدگارا، همانگونه كه آنان مرا پروردند و در آغوش مهر خويش نگاهداشتند، تو، به آنان پاداش خير ببخش و گرامى دارشان. عدالت گسترا، همانگونه كه مرا در كودكى با رنج بسيار از درد و بلا ايمن داشتند، تو از خير و بركتت بر آن دو چندان ببخش و قدر رنج و زحمت آنان را بدار.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى ، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا ، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا ، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ .
(8) دعا پذيرا، اگر از سوى من به آنان آزارى رسيده و كار ناپسندى سرزده و يا حقى از آنان تباه شده، تو چنان كن كه موجب پاكى گناهانشان، بلندى مقامشان، و فزونى نيكوئىهايشان گردد. اى كه گناه و بدى مىبرى و پاكى و نيكى صد چندان مىدهى.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّيَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ قَوْلٍ ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ فِعْلٍ ، أَوْ ضَيَّعَاهُ لِي مِنْ حَقٍّ ، أَوْ قَصَّرَا بِي عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا ، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِي وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا ، فَإِنِّي لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي ، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِي بِرّي ، وَ لَا أَكْرَهُ مَا تَوَلَّيَاهُ مِنْ أَمْرِي يَا رِبِّ .
(9) پاك آفرينا، اگر پدر و مادرم در سخن با من سخت آمدند، يا در كردار، رفتار نابجا داشتهاند، يا حقى از من گرفته و تباه ساختهاند، يا در انجام امور واجب در حق من كوتاهى كردهاند، من تمام اين خطاهايشان را بخشيدم. تو، هم آنان را ببخش و مشمول مغفرت و احسان خويش بگردان. تو، هم كيفر اين گناهان را از آنان دور ساز، زيرا كه من نسبت به مهر آنان به خودم، هيچ گمان بد و ناپسند ندارم، و نمىپذيرم كه در راه محبت و نوازش من، غفلت ورزيده باشند. من از آنچه آنان به من كردهاند، هيچ دلگيرى و بيزارى ندارم، اى خداوند مهربان.
﴿10﴾
فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَيَّ ، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَيَّ ، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَيَّ مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ ، أَوْ أُجَازِيَهُمَا عَلَى مِثْلٍ ، أَيْنَ إِذاً يَا إِلَهِي طُولُ شُغْلِهِمَا بِتَرْبِيَتِي وَ أَيْنَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِي حِرَاسَتِي وَ أَيْنَ إِقْتَارُهُمَا عَلَى أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَيَّ
(10) زيرا، حقشان بر من روا، نيكيشان بر من مقدم، و منتشان بر من برتر از آن است كه آنان را به عدل و داد قصاص كنم. يا چنان كنم كه آنان كردهاند.
حال اگر چنين كنم، اى قادر متعال، پس اجر بسيار كارشان در پرورش من چه مىشود؟ و رنجى را كه به خاطر من بر خود هموار داشتهاند، چگونه ارج گذارم؟ و سختى و مشكلاتى را كه به خاطر من كشيدهاند، چگونه پاسخ بگويم؟
﴿11﴾
هَيْهَاتَ مَا يَسْتَوْفِيَانِ مِنِّي حَقَّهُمَا ، وَ لَا أُدْرِكُ مَا يَجِبُ عَلَيَّ لَهُمَا ، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِيفَةَ خِدْمَتِهِمَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِنِّي يَا خَيْرَ مَنِ اسْتُعِينَ بِهِ ، وَ وَفِّقْنِي يَا أَهْدَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي فِي أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلآْبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ
﴿يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾.
(11) هرگز! هرگز! هرگز ايشان نمىتوانند حق خود را به درستى و راستى آنگونه كه شايسته رنج و زحمت آنان است از من بگيرند. من هم قادر نيستم، وظيفهاى را كه بر من واجب است، نسبت به آنان بجا آورم.
الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
قادرا، مرا آن قدرت و توانائى بخش، و راهنمائى كن تا روز جزا در صف آنانكه با پدران و مادران بدرفتارى كردهاند و در آزارشان كوشيدهاند، نباشم. در آن روزى كه هر كس در گرو كردار خويش است.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ ، وَ اخْصُصْ أَبَوَيَّ بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(12) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
قدير و قدوسا، پدر و مادرم را به نيكوترين پاداشى كه- اجر پدران و مادران با ايمان و نيكوكار تو هست- برسان، اى بخشندهترين بخشندگان.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَهُمَا فِي أَدْبَارِ صَلَوَاتِي ، وَ فِي إِنىً مِنْ آنَاءِ لَيْلِي ، وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِي .
(13) رحيم و رحمانا، چنان كن كه در پايان هر نماز و در هر زمانى از شب، و در هر وقتى از روز يادشان باشم.
﴿14﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اغْفِرْ لِي بِدُعَائِي لَهُمَا ، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بِي مَغْفِرَةً حَتْماً ، وَ ارْضَ عَنْهُمَا بِشَفَاعَتِي لَهُمَا رِضىً عَزْماً ، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْكَرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ .
(14) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
غفور و غفارا، مرا به يارى دعاهايم و آنان را به خاطر لطف و مهربانيشان كه در حق من روا داشتهاند، بيامرز. چنان آمرزشى جليلالقدر. تو با شفاعت من بر آنان خشنود باش و به رحمت خويش داخلشان ساز، و با كرمى كه بر آنان روا مىدارى به آسودگاههاى پر بركت بهشت خويش آنها را داخل كن.
﴿15﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِيَّ ، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لِي فَشَفِّعْنِي فِيهِمَا حَتَّى نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِكَ فِي دَارِ كَرَامَتِكَ وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ ، إنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ الْمَنِّ الْقَديِمِ ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِميِنَ .
(15) معز و منعما، اگر آمرزش تو پيش از اين نيايش من بر آنان رسيده است، پس شفاعت آنان را براى من بپذير، و اگر آمرزش تو بر من زودتر رسيده، پس شفاعت مرا بر آنان پذيرا باش، تا به لطف و كرمت ما با هم به عرصه رحمتت گرد هم آئيم. زيرا كه تو صاحب فضل عظيم و نعمت جاودانى، و مهربانترين مهربانانى.