فارسی
دعای 24 ( دعا برای پدر و مادر ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی
دعای 23
نحوه نمایش
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَبَوَيْهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ
دعاء در حق پدر و مادر
دعاء در حق پدر و مادر
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ ، وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ سَلَامِكَ .
(1) اللهم صل على محمد عبدك و رسولك و اهل الطاهرين و اخصصهم بافضل صلواتك و رحمتك و بركاتك. پروردگارا رحمت تو بر محمد (ص) كه بنده و فرستاده تو است و بر خاندان او كه پاك و منزه از هر آلايشى هستند خدايا آنها را به فضل و فضيلت برگزيده‌اى و به درود و رحمت اختصاص داده‌اى.
﴿2﴾
وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَيَّ بِالْكَرَامَةِ لَدَيْكَ ، وَ الصَّلَاةِ مِنْكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(2) خدايا به پاس آنها پدر و مادر مرا نيكوئى و كرامت اختصاص ده و به رحمت خود مفتخر فرما اى بخشنده‌ترين بخشندگان.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْهِمْنِي عِلْمَ مَا يَجِبُ لَهُمَا عَلَيَّ إِلْهَاماً ، وَ اجْمَعْ لِي عِلْمَ ذَلِكَ كُلِّهِ تَمَاماً ، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيما تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْ‌ءٍ عَلَّمْتَنِيهِ ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيما أَلْهَمْتَنِيهِ
(3) پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص). خدايا مرا ملهم كن به وظايف خويش تا به آنچه واجب است قيام كنم و حق پدر و مادر را ادا نمايم و از ادب و اطاعت حق و اكرام فرو نگذارم. پس از آنكه الهام فرمودى توفيق عمل ده تا بجاى آورم. خدايا مرا از علم و دانش بينا كن تا اقدام كنم. و از من وظيفه فوت نشود و از ادب چيزى فرو گذار نگردد. خدايا مرا بينا گردان و علم به وظيفه عطا فرما كه گران نگردد بر اعضاى من قيام به عمل آنچه مرا الهام فرموده‌اى.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ .
(4) پروردگارا رحمت تو بر محمد و آل او كه به پاس آنها به ما بزرگوارى دادى و رحمت فرست بر آنها همان گونه‌اى كه حق اطاعت و مودت بر خلق را بر ما واجب ساختى. چنانچه در قرآن فرمودى (و آت ذا القربى حقه قل لااسئلكم عليه اجرا الا الموده فى القربى)
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ ، وَ أَبِرَّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا ، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ اِنْ قَلَّ ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرّي بِهِمَا وَ اِنْ كَثُرَ .
(5) بارالها مرا از هيبت پدر و مادر بترسان. مانند ترسى كه از هيبت پادشاه بوجود مى‌آيد و مرا توفيق ده به ايشان نيكوئى كنم همچون نيكوئى مادرى بسيار مهربان. خدايا مرا به اطاعت از پدر و مادر و نيكوئى در حق آنها موفق بدار همچنانكه چشم در موقع خواب سخت مطيع خواب مى‌شود آن چنان كه سينه من محتاج به شربت گوارا و تشنه آشاميدن است مرا توفيق ده كه خواهش آنها را بر خواهش خود و خشنودى آنها را بر خشنودى خود مقدم دارم و نيكوكارى آنها را با اهميت شمارم اگر چه اندك باشد و اندك شمارم نيكوئى خود را در حق آنها اگر چه بسيار باشد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي ، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي ، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي ، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي ، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً ، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً .
(6) بارالها پست و آهسته ساز صداى مرا در مقابل والدين كه صداى بلند نسبت به والدين بى‌ادبى است و كلام مرا در نظر آنها خوش گردان. طبيعت و عادت و خوى مرا نرم كن و آنها را به من مايل و مهربان ساز و مرا با آنها رفيق و شفيق و مهربان گردان.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي ، وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي ، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي .
(7) خدايا تو آنها را در مقابل تربيتى كه به من آموختند عوض ده و در مقابل كرامتى كه به من نمودند ثواب بخش و در مقابل رعايت و محافظتى كه از من كردند خدايا تو آنها را رعايت و محافظت فرما.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى ، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا ، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا ، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ .
(8) خدايا از آنچه در پرورشم در كودكى به آنها رنج و تعب رسيده و در بزرگ كردن من آزار و اذيت كشيده‌اند و براى خاطر من غم و اندوهى يافته‌اند و حقى بر من دارند تو به اضعاف مضاعف از حسنات خود جبران فرما. و اين رنج و تعب را براى جبران ذنوب و گناهان آنان و يا براى درجات و زيادتى حسنات آنها قرار ده و بدل كن سيئات آنها را به حسنات.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّيَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ قَوْلٍ ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ فِعْلٍ ، أَوْ ضَيَّعَاهُ لِي مِنْ حَقٍّ ، أَوْ قَصَّرَا بِي عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا ، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِي وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا ، فَإِنِّي لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي ، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِي بِرّي ، وَ لَا أَكْرَهُ مَا تَوَلَّيَاهُ مِنْ أَمْرِي يَا رِبِّ .
(9) خدايا
آنچه از حد خود درباره من از گفتار و كردار و در امر واجبى قصور كرده‌اند، خدايا حق خود را به ايشان بخشيدم و از تو خواهش مى‌كنم و بال آنها را برطرف سازى و از قصور آنها باز خواست نكنى، خدايا هر لغوى كه پدر و مادر در حق من كرده‌اند و يا تقصيرى كه در پرورش من داشته‌اند بخشيدم و درگذشتم و از تو مى‌خواهم كه تو درگذرى و بر آنها خرده نگيرى، زيرا من ايشان را متهم نمى‌دانم و گمان نمى‌برم كه تقصيرى بر من كرده باشند و آنها را اهمال كار نمى‌دانم و اگر در نيكوئى بر من اهمال شده كراهتى ندارم.
﴿10﴾
فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَيَّ ، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَيَّ ، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَيَّ مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ ، أَوْ أُجَازِيَهُمَا عَلَى مِثْلٍ ، أَيْنَ إِذاً يَا إِلَهِي طُولُ شُغْلِهِمَا بِتَرْبِيَتِي وَ أَيْنَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِي حِرَاسَتِي وَ أَيْنَ إِقْتَارُهُمَا عَلَى أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَيَّ
(10) خدايا حق آنها بر من واجبتر است از حق من بر آنها و منتشان بزرگتر است تا بتوانم محبت دائم ايشان را پاداش نمايم. كجا زحمت تربيت و پرورش من فراموش مى‌شود و رنج و تعب آنها در نگهدارى من، فداكارى و مجاهدات آنان در محافظت از من، تنگ گرفتن آنها بر خود براى توسعه و فراخى حال من،
﴿11﴾
هَيْهَاتَ مَا يَسْتَوْفِيَانِ مِنِّي حَقَّهُمَا ، وَ لَا أُدْرِكُ مَا يَجِبُ عَلَيَّ لَهُمَا ، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِيفَةَ خِدْمَتِهِمَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِنِّي يَا خَيْرَ مَنِ اسْتُعِينَ بِهِ ، وَ وَفِّقْنِي يَا أَهْدَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي فِي أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلآْبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ
﴿يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾.
(11) كجاست اين زحمات و حالات با مكافات تقاص من از استيفاء حق مقابله ندارد. يعنى ممكن نيست آنها حق خود را از من دريافت‌كنند. زيرا من نه قدرت دارم و نه استطاعت كه واجبات حق آنها را ادا كنم اى خدا رحمت فرست بر محمد و آل او و يارى ده مرا اى بهترين يارى‌كنندگان و توفيق ده مرا اى راهنماى راه مستقيم.
خدايا در روزى كه هر كسى به جزاى عمل كسب كرده خود مى‌رسد مرا عاق والدين قرار مده.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ ، وَ اخْصُصْ أَبَوَيَّ بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(12) پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) و ذريه او و بر پدر و مادر من. خدايا والدين مرا به فاضل‌ترين و نيكوترين مرحمتى كه در حق والدين بندگان مومن خود مخصوص فرمودى اختصاص ده.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَهُمَا فِي أَدْبَارِ صَلَوَاتِي ، وَ فِي إِنىً مِنْ آنَاءِ لَيْلِي ، وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِي .
(13) بارالها مرا در فراموشى مدار كه آنها را فراموش كنم توفيق عنايت فرما تا پس از فرايض و نمازها و اوقات ديگر هر زمان و مكانى كه باشم آنها را ياد كنم.
﴿14﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اغْفِرْ لِي بِدُعَائِي لَهُمَا ، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بِي مَغْفِرَةً حَتْماً ، وَ ارْضَ عَنْهُمَا بِشَفَاعَتِي لَهُمَا رِضىً عَزْماً ، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْكَرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ .
(14) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل محمد (ص) و مرا به سبب دعا كردن والدين و آنها را به سبب نيكوئى كردن در حق من بيامرز. خدايا آمرزش واجب و لازم خود را از آنها و از من دريغ مفرما. خدايا والدين مرا به شفاعت دعاى من خشنود ساز و از آنها با عزم و حزم راضى باش و به كرامت خود آنها را به محل امن و سلامت يعنى بهشت برسان.
﴿15﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِيَّ ، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لِي فَشَفِّعْنِي فِيهِمَا حَتَّى نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِكَ فِي دَارِ كَرَامَتِكَ وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ ، إنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ الْمَنِّ الْقَديِمِ ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِميِنَ .
(15) خدايا اگر آمرزش تو بر دعا و شفاعت من پيشى گرفت شفاعت آنها را در حق من بپذير و درباره ايشان رحمت فرست تا آنكه همه ما در سراى رحمت و كرامت تو گرد آئيم. خدايا توئى صاحب فضل و گذشت و بزرگ، توئى صاحب منت و نعمت قديمى، توئى بخشنده و مهربان.
اى حتى يگانه، اى خداوند عظيم
جا دارد اگر مرا بسوزى به جهنم
خواهى به جهنم بر و خواهى به جنان
من بنده عاصى، تو خداوند كريم
برچسب:
دعای بیست و چهار صحیفه سجادیه
-دعای بیست و چهارم صحیفه سجادیه
-دعای 24 صحیفه سجادیه
-دعای ۲۴ صحیفه سجادیه
-بیست و چهارمین دعای صحیفه سجادیه
-شرح صحیفه سجادیه
-ترجمه صحیفه سجادیه
-انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
