وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَبَوَيْهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ
دعاى آن حضرت- كه درود خدا بر او باد- براى پدر و مادر خويش
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ ، وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ سَلَامِكَ .
(1) بارالها، بر بنده و پيامبرت محمد و خاندان پاكش درود فرست و برترين درودها و رحمتهاى و بركتها و سلام خود را به آنان اختصاص ده.
﴿2﴾
وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَيَّ بِالْكَرَامَةِ لَدَيْكَ ، وَ الصَّلَاةِ مِنْكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(2) خداوندا، پدر و مادر مرا به كرامت و درود نزد خودت مخصوص ساز، اى مهربانترين مهربانان.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْهِمْنِي عِلْمَ مَا يَجِبُ لَهُمَا عَلَيَّ إِلْهَاماً ، وَ اجْمَعْ لِي عِلْمَ ذَلِكَ كُلِّهِ تَمَاماً ، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيما تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْءٍ عَلَّمْتَنِيهِ ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيما أَلْهَمْتَنِيهِ
(3) خداوندا، بر محمد و آلش درود فرست و وظيفهام را در حق پدر و مادرم به من الهام كن و تمام علم خدمت به آنان را به من تعليم كن، سپس مرا در انجام آن به كارگير و به انجام آنچه به من آموختهاى توفيقم ده تا از انجام هر آنچه به من آموختهاى باز نمانم و وجودم از اجراى الهام تو در نماند.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ .
(4) بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست همانگونه كه ما را به وجود او شرافت دادى و درود فرست بر محمد و خاندانش، همان سان كه به سبب او (رعايت) حق ما را بر خلق واجب كردى.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ ، وَ أَبِرَّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا ، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ اِنْ قَلَّ ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرّي بِهِمَا وَ اِنْ كَثُرَ .
(5) بار خدايا، چنانم كن كه از پدر و مادرم، همانند سلطان سختگير، هيبت در دل داشته باشم و چونان مادر مهربان (كه با فرزند مهر ورزد) به آنان مهر ورزم و فرمانبردارى من از پدر و مادرم و مهربانى من در حق آنان، براى من شادىانگيزتر از خوابيدن خوابزده و در سينهام خنكتر از نوشيدن تشنهكام بگردان، تا خواستهى آنان را بر خواستهى خويش و خشنودى آنان را بر خشنودى خود مقدم بدارم و نيكى آنان را در حق خود بزرگ شمرم هر چند ناچيز باشد و نيكى خود را دربارهى آنان اندك بدانم هر چند بسيار باشد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي ، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي ، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي ، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي ، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً ، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً .
(6) بارالها، صدايم را نزد آنان ملايم گردان و گفتارم را براى آنان خوش و مطلوب نما و در مورد آنان به من نرمى رفتار و خوى نيكو ده و قلب مرا با ايشان مهربان كن و رفتار مرا با آنان همراه مدارا و شفقت ساز.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي ، وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي ، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي .
(7) بار خدايا، آنان را به پاس آن كه مرا پروراندهاند، پاداش ده و چون مرا گرامى داشتهاند اجر و ثواب ده و (مزد) آنكه در كودكى مرا نگاه داشتهاند، براى آنان محفوظ بدار.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى ، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا ، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا ، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ .
(8) خداوندا، هر آزار و امر ناخوشايندى را كه از سوى من به آنان رسيده يا حقى از آنان به وسيلهى من تباه شده، سبب آمرزش گناهان و بلندى درجه و فزونى حسنات آنان قرار ده، اى كه گناهان را به چند برابر نيكى و حسنات مبدل مىكنى.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّيَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ قَوْلٍ ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ فِعْلٍ ، أَوْ ضَيَّعَاهُ لِي مِنْ حَقٍّ ، أَوْ قَصَّرَا بِي عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا ، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِي وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا ، فَإِنِّي لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي ، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِي بِرّي ، وَ لَا أَكْرَهُ مَا تَوَلَّيَاهُ مِنْ أَمْرِي يَا رِبِّ .
(9) بار خدايا، اگر آن دو دربارهى من زيادهروى در گفتار و رفتار روا داشته يا حقى از من تباه كرده و يا در انجام وظيفهاى واجب در مورد من كوتاهى كردهاند، بر آنان بخشيدم و از تو مىخواهم سنگينى بار تبعات آن را از آنان برگيرى، زيرا كه من آنان را به مسامحه و سهلانگارى در نيكى نسبت خودم متهم نمىكنم و آنان را در مهربانى در حق خودم سهلانگار نمىدانم و آنچه آن دو در سرپرستى من روا داشتهاند، ناپسند نمىشمرم، اى خداى من.
﴿10﴾
فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَيَّ ، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَيَّ ، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَيَّ مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ ، أَوْ أُجَازِيَهُمَا عَلَى مِثْلٍ ، أَيْنَ إِذاً يَا إِلَهِي طُولُ شُغْلِهِمَا بِتَرْبِيَتِي وَ أَيْنَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِي حِرَاسَتِي وَ أَيْنَ إِقْتَارُهُمَا عَلَى أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَيَّ
(10) خدايا، آن دو حق واجبترى و احسان قديمترى و منت بزرگترى بر من دارند و (نشايد) كه بتوانم به عدل و مقابلهى به مثل، پاداش زحمات آنان را بدهم كه در اين صورت- بار خدايا- سالهاى درازى كه به تربيت من پرداخته و سختى و مشقتى كه در نگاهدارى من كشيده و آن همه كه بر خود تنگ گرفتهاند تا من در آسايش و فراخى باشم، چگونه جبران توانم كرد؟
﴿11﴾
هَيْهَاتَ مَا يَسْتَوْفِيَانِ مِنِّي حَقَّهُمَا ، وَ لَا أُدْرِكُ مَا يَجِبُ عَلَيَّ لَهُمَا ، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِيفَةَ خِدْمَتِهِمَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِنِّي يَا خَيْرَ مَنِ اسْتُعِينَ بِهِ ، وَ وَفِّقْنِي يَا أَهْدَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي فِي أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلآْبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ
﴿يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾.
(11) هيهات! كه بتوانند حقى كه بر من دارند بگيرند و من بتوانم آنچه را كه بر من واجب است و بايد در حق آنان به جاى آورم، انجام دهم و نه مىتوانم وظيفهى خدمت به آنان را به جاى آورم. پس بر محمد و آلش درود فرست و يارىام كن اى بهترين كسى كه از او يارى مى جويند- و توفيقم ده- اى رهنماترين كسى كه به او روى مىنهند، و مرا در شمار نفرين شدگان پدران و مادران قرا مده، در روزى كه هر كس به كيفر يا پاداش خود مى رسد و هيچ ستمى بر آنان روا نمى شود.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ ، وَ اخْصُصْ أَبَوَيَّ بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(12) خداوندا، درود فرست بر محمد و آلش، و پدر و مادر مرا از برترين مواهبى برخوردار كن كه پدران و مادران بندگان مؤمنت را از آن برخوردار كردهاى اى مهربان ترين مهربانان.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَهُمَا فِي أَدْبَارِ صَلَوَاتِي ، وَ فِي إِنىً مِنْ آنَاءِ لَيْلِي ، وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِي .
(13) بارالها، مرا از ياد پدر و مادر در پس نمازهايم غافل مكن و در لحظه لحظههاى شبم و در تمام اوقات روزم.
﴿14﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اغْفِرْ لِي بِدُعَائِي لَهُمَا ، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بِي مَغْفِرَةً حَتْماً ، وَ ارْضَ عَنْهُمَا بِشَفَاعَتِي لَهُمَا رِضىً عَزْماً ، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْكَرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ .
(14) بار خدايا، بر محمد و آلش درود فرست و مرا با ادعا كردن به پدر و مادرم، بيامرز و آن دو را به سبب احسانى كه در حق من روا داشتهاند بيامرز و به جهت شفاعت من از ايشان، از آنان خشنود شو و ايشان را گرامى داشته، به سرمنزل و موطن امن (بهشت) برسان.
﴿15﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِيَّ ، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لِي فَشَفِّعْنِي فِيهِمَا حَتَّى نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِكَ فِي دَارِ كَرَامَتِكَ وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ ، إنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ الْمَنِّ الْقَديِمِ ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِميِنَ .
(15) بار خدايا، اگر رحمتت زودتر آنان را فراگرفت، پس ايشان را شفيع من قرار ده و اگر رحمتت مرا زودتر فراگرفت، پس مرا شفيع آنان قرار ده تا به رأفت تو در جايگاه كرامت و محل رحمت و غفرانت گردآييم كه تو صاحب فضل بزرگ و بخشش قديم هستى و تويى مهربانترين مهربانان.