وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَبَوَيْهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ
نيايش او (ع) براى پدر و مادر خود، كه بر آنان درود باد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ ، وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ سَلَامِكَ .
(1) بار خدايا، بر محمد، بنده و فرستادهى خود و بر اهلبيت پاكش درود فرست، و آنان را به بهترين درود و رحمت و بركات و سلام خود مخصوص دار
﴿2﴾
وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَيَّ بِالْكَرَامَةِ لَدَيْكَ ، وَ الصَّلَاةِ مِنْكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(2) بار خدايا، و پدر و مادر مرا نيز به كرامتها و درودهاى خود ويژه گردان. اى مهربانترين مهربان
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْهِمْنِي عِلْمَ مَا يَجِبُ لَهُمَا عَلَيَّ إِلْهَاماً ، وَ اجْمَعْ لِي عِلْمَ ذَلِكَ كُلِّهِ تَمَاماً ، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيما تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْءٍ عَلَّمْتَنِيهِ ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيما أَلْهَمْتَنِيهِ
(3) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و چنانكه بايد در دلم انداز تا آنچه از حقوق آنان برعهده دارم بشناسم و دانستن همهى اين امور را به كمال در دل من فراهم آور، آنگاه مرا به آن كار وادار كه به من الهام مىكنى و به اجراى آنچه بينش آن به من مىدهى توفيق عنايت فرماى، آنسان كه بكار بستن هيچ يك از آنها كه به من مىآموزى از دست نشود و اركان بدنم از وظايفى كه به من الهام مىكنى احساس گرانى نكند
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ .
(4) بار خدايا، بر محمد و خاندان وى درود فرست، هم آنسان كه ما را به وجود او به شرف سرفراز كردى و بر محمد و خاندان وى درود فرست هم آسان كه به سبب وى حقى از ما برعهدهى مردم واجب فرمودى
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ ، وَ أَبِرَّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا ، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ اِنْ قَلَّ ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرّي بِهِمَا وَ اِنْ كَثُرَ .
(5) بار الها، چنان كن كه از هيبت ايشان همانسان كه از هيبت پادشاه خودكامه، بيمناك باشم و به آنان چون مادرى مهربان نيكى كنم. و طاعت مرا نسبت به آنان و نيكويى مرا دربارهى ايشان در نظرم از خواب در چشم خسته شيرينتر كن و از آب خنك در كام تشنه گواراتر. چندان كه خرسندىشان را بر خرسندى خود برترى دهم و آرزوشان را بر آرزوى خود مقدم بدارم و نيكويى آنان را، هر چند اندك، دربارهى خود بسيار شمارم و نيكويى خود را در مورد آنان، هر چند بسيار، اندك انگارم
﴿6﴾
اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي ، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي ، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي ، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي ، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً ، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً .
(6) بار خدايا، آواى مرا در محضر آنان فرود آر، و سخنم را بر ايشان دلنشين گردان و خويم را نسبت به آنان نرمى ده و قلبم را متوجه آنان كن و دلم را بر آنان مهربان ساز و مرا نسبت به آنان خوشرفتار و دلسوز گردان
﴿7﴾
اللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي ، وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي ، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي .
(7) بار خدايا، آنان را از آن رو كه مرا پروردهاند پاداش نيكو عطا فرما و به اين سبب كه مرا گرامى داشتهاند جزاى خير مرحمت كن و نگاهداشتى را كه در كودكى از من كردهاند پشتوانهى نگاهدارى آنان قرار ده
﴿8﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى ، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا ، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا ، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ .
(8) بار خدايا، اگر آزارى از من به آنان رسيده باشد، يا از من كارى ناپسنديده ديده باشند، يا حقى از آنان تباه كرده باشم، آن را موجب پاك شدن آنان از گناهانشان و مايه بلندى پايهى آنان و افزونى حسناتشان قرار ده، اى كه بديها را به چندين برابر به خوبى تبديل مىكنى
﴿9﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّيَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ قَوْلٍ ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ فِعْلٍ ، أَوْ ضَيَّعَاهُ لِي مِنْ حَقٍّ ، أَوْ قَصَّرَا بِي عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا ، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِي وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا ، فَإِنِّي لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي ، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِي بِرّي ، وَ لَا أَكْرَهُ مَا تَوَلَّيَاهُ مِنْ أَمْرِي يَا رِبِّ .
(9) بار خدايا، و اگر در گفتار با من از اندازه فراتر رفتهاند يا در كردارى زياده روى كردهاند يا حقى از من تباه ساختهاند يا از وظيفهى خود در حق من كوتاهى ورزيدهاند، حق خود به آنان بخشيدم و از آنان درگذشتم و از تو مسئلت دارم كه پيامد آن را از ذمهى آنان بسترى. پروردگارا، همانا كه من آنان را به اين متهم نمىدانم كه در كردار نيك نسبت به من درنگى كرده باشند و هر چه در مقام سرپرستى من كرده باشند، هيچ يك را ناپسند نمىشمارم
﴿10﴾
فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَيَّ ، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَيَّ ، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَيَّ مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ ، أَوْ أُجَازِيَهُمَا عَلَى مِثْلٍ ، أَيْنَ إِذاً يَا إِلَهِي طُولُ شُغْلِهِمَا بِتَرْبِيَتِي وَ أَيْنَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِي حِرَاسَتِي وَ أَيْنَ إِقْتَارُهُمَا عَلَى أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَيَّ
(10) همانا كه حقوق آنان بر من مسلمتر از آن است كه از آنان دادخواهى كنم و احسانشان دربارهى من فراوانتر و منتشان بر من بيشتر از آن است كه از آنان دادخواه باشم و بر آن شوم تا با آنان به مثل رفتار كنم. اگر چنين كنم، پس پروردگارا، روزگار درازى كه در پرورش من سپرى كردهاند چه مىشود؟ و رنجهاى بيشمارى كه در نگاهدارى من تحمل نمودهاند، چه پاداش دارد؟ و آن همه كه بر خويشتن تنگ گرفتند تا زندگانى بر من فراخ گردد، كجا به حساب آيد؟
﴿11﴾
هَيْهَاتَ مَا يَسْتَوْفِيَانِ مِنِّي حَقَّهُمَا ، وَ لَا أُدْرِكُ مَا يَجِبُ عَلَيَّ لَهُمَا ، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِيفَةَ خِدْمَتِهِمَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِنِّي يَا خَيْرَ مَنِ اسْتُعِينَ بِهِ ، وَ وَفِّقْنِي يَا أَهْدَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي فِي أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلآْبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ
﴿يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾.
(11) دريغا كه حقوقى كه بر ذمهى من دارند ادا نتوانم كرد و به انجام تكليفى كه دربارهى آنان بر گردن دارم توفيق نخواهم يافت و وظيفهى خدمتگذارى آنان بجاى نتوانم آورد. پس بر محمد و خاندان او درود فرست و اى بهترين كسى كه همه از تو يارى مىجويند، مرا يارى ده،
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ ، وَ اخْصُصْ أَبَوَيَّ بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(12) و اى راهنمايندهتر كس كه همه از تو راه مىجويند، مرا توفيق بخش آن روز كه هر كس كيفر كردار خويشتن بيند، بىآنكه بر كسى ستمى رود، مهل كه من از آنان باشم كه با پدران و مادران بد كنشى كرده باشند بار خدايا، بر محمد و خاندان و فرزندان او درود فرست و پدر و مادرم را به بهترين چيزى مخصوص گردان كه پدران و مادران بندگان مومنت را به آن مخصوص كردهاى،
﴿13﴾
اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَهُمَا فِي أَدْبَارِ صَلَوَاتِي ، وَ فِي إِنىً مِنْ آنَاءِ لَيْلِي ، وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِي .
(13) اى مهربانترين مهربان بار خدايا، ياد آنان را پس از نماز و هيچگاه از اوقات شب و روز از صفحهى خاطرم مزداى
﴿14﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اغْفِرْ لِي بِدُعَائِي لَهُمَا ، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بِي مَغْفِرَةً حَتْماً ، وَ ارْضَ عَنْهُمَا بِشَفَاعَتِي لَهُمَا رِضىً عَزْماً ، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْكَرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ .
(14) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا به بركات دعايى كه دربارهى آنان مىكنم بيامرز و آن دو را به سبب نيكوييها كه با من كردهاند غريق آمرزشى مسلم فرماى و به شفاعت من از آنان خشنود باش، چنان رضايتى كه واجب كردهاى و به كرم خود آنان را به منزلگاه سعادت رسان
﴿15﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِيَّ ، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لِي فَشَفِّعْنِي فِيهِمَا حَتَّى نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِكَ فِي دَارِ كَرَامَتِكَ وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ ، إنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ الْمَنِّ الْقَديِمِ ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِميِنَ .
(15) بار خدايا و اگر آمرزش تو پيش از اين نصيب آنان شده باشد پس شفاعت آنان دربارهى من بپذير و اگر آمرزش تو پيش از اين مرا در بر گرفته باشد، پس شفاعت مرا در حق آنان قبول فرماى، چندانكه به مهر و رحمت تو در سراى كرامت و در جايگاه آمرزش و رحمت تو فراهم آييم. چه، تو داراى فضلى عظيم و صاحب نعمتى قديمى و مهربانترين مهربانى.