دعای 24 ( دعا برای پدر و مادر ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان فراتر بر آنها درى باز كن به اين رحمت و لطف ممتاز كن

(2) به الطاف خاصت مرا باب و مام فراتر كرامت ببخشا ز عام تو را زيبد اين نيكى بى‌كران تو اى مهربان‌تر ز هر مهربان

(3) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا مرا خود در افكن به دل هر آن را كه مى‌بايدم خود بهل از آنها چه دانم كه آيد به كار از آنها تو خود در دل من گذار مرا آنچه بايد در اين گير و دار بياموز و آنگه بر آنم بدار تو توفيق ده تا چو دانا كنى به انجام آن هم توانا كنى چنان كن توان من و توش من كه چيزى نگردد فراموش من مگردان گران، پايه‌هايم ز كار به راهى كه بر دل زدى آشكار

(4) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان اگر حق مرا بر كس ديگر است همانا ز تعليم پيغمبر است

(5) خدايا چنان كن كه بر باب و مام بزرگى فزايم بترسم مدام از آنان مرا بخش انديشه‌اى چو از پادشاه ستم پيشه‌اى فراساز رفتار با هر دوان به مهر يكى مادر مهربان ز من نيكى و طاعت اى كردگار به چشمان آنها چنان نيك دار كه در ديده‌ى نيم خوابيده خواب و يا بر لب تشنه كامان چو آب كه دلخواه آنها ز دلخواه خويش نهم پيش و كوشم به انجام بيش نكويى ز آنها نكويى ز خويش ز خود كم شمارم از آن هر دو بيش

(6) چنان كن كه آهسته گويم سخن چو آيند آنها به ديدار من زبان نرم و دل مهربان كن مرا بدانسان كه خواهى چنان كن مرا

(7) جزا ده به آنها به پروردنم گرفتن ز خاك و فرا كردنم

(8) بسى رنج ديدند در كار من كه بودند از جان نگهدار من كنون گنج كن حاصل رنجشان بيندوز از آن يكى گنجشان گر از سوى من ناروا ديده‌اند و يا آن كه از من خطا ديده‌اند اگر حق آنها ز من شد تباه چنان كن كه ريزد از آنها گناه اگر سر زد از من بكى ناپسند ببخشا بر آنها مقام بلند

(9) الا اى كه با نيكى ايزدى به نيكى مبدل نمايى بدى اگر هم ز گفتار و كردارشان به من در رسيده است آزارشان از آنها اگر حق من شد تباه به رويم اگر بسته باشند راه بر آنها من اين جمله بخشيده‌ام به بد هم گمانى نورزيده‌ام حسابى از اينها بر آنها منه ز احسان مرا نيز توفيق ده كه در مهربانى نبودند سست بكردند آن را كه بايد درست ز من دور بادا به هر دو جهان كه دلگير باشم ز كردارشان

(10) كز آنها مرا آنچه بر گردن است فراتر ز تاب و توان من است فراتر از آن كز ترازوى داد قصاصى بگيرم و يا باز داد وگر آنچه كردند من هم كنم به كارى فزايم و يا كم كنم كجا رفت آن رنجهاى گران كه بردند از بهر من در جهان چنان تنگناها كه افتاده‌اند مرا بس در بسته بگشاده‌اند

(11) از آنهاست حقى به گردن مرا كه از من نيايد كه سازم ادا درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان مرا ياورى كن تو يار بهين نوازم الا اى پناه گزين به روزى كه هر كس در آن بار خويش ببندد در آن در خور كار خويش نباشم از آنها كه با باب و مام نكردند كار محبت تمام

(12) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان پدر را ببخشاى و مادر مرا ز انعام خود آنچه دانى سزا چو آنها كه فرزندشان بهترين همه مؤمنات و همه مؤمنين به آنها ببخش اى خدا آن چنان تو اى مهربانتر ز هر مهربان

(13) مرا ياد ايشان برآور فراز به هر وقت و ساعت به وقت نماز

(14) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان دعا كرده‌ام من بر آنها بسى سزد گر به فريادم از آن رسى سزد گر كه بخشد دعايم اثر بيامرزيم زان شوم بهره‌ور بس آنها به من مهر ورزيده‌اند وز اين مهر تخم امل چيده‌اند چنان كن به پاداش اين سرورى كنم بهر آنها ميانجى‌گرى

(15) خداوندگارا به احسان خويش به دفتر چنين كن مرا خير بيش ز من پيشتر گر كه آن مهتران به دامان جنت كشانند عنان چنان كن كه از من شفاعت كنند مرا در خور عفو و رحمت كنند وگر پيشتر من در افتم به راه شوم در خور رحمتت اى اله شفاعت از آنها به من واگذار بر آنها بيامرز اى كردگار كه باشيم با هم به يك جا به هم نه اندوه را راه باشد نه غم تو را لطف باشد به خرد و كلان تو اى مهربان‌تر ز هر مهربان