فارسی
دعای 24 ( دعا برای پدر و مادر ) ترجمه سید علیرضا جعفری
دعای 23
نحوه نمایش
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَبَوَيْهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ
و از دعاهاى آن حضرت عليه‌السلام است براى پدر و مادر خويش
و از دعاهاى آن حضرت عليه‌السلام است براى پدر و مادر خويش
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ ، وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ سَلَامِكَ .
(1) خداوندا! بر محمد، عبد و بنده و رسولت درود فرست و بر اهل‌بيت پاك او و بهترين درودها و رحمت و بركات و سلام خويش را به ايشان اختصاص ده.
﴿2﴾
وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَيَّ بِالْكَرَامَةِ لَدَيْكَ ، وَ الصَّلَاةِ مِنْكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(2) خداوندا! به پدر و مادرم كرامت و درود و رحمت از جانب خويش اختصاص ده، اى مهربانترين مهربانان.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْهِمْنِي عِلْمَ مَا يَجِبُ لَهُمَا عَلَيَّ إِلْهَاماً ، وَ اجْمَعْ لِي عِلْمَ ذَلِكَ كُلِّهِ تَمَاماً ، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيما تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْ‌ءٍ عَلَّمْتَنِيهِ ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيما أَلْهَمْتَنِيهِ
(3) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و دانستن آنچه درباره‌ى ايشان بر من واجب و لازم است را به من الهام كن و دانش همه‌ى آن كارهاى لازم را به تمامى برايم فراهم نما، آن گاه مرا به آنچه الهام كرده‌اى، به عمل كردن به آن‌ها وادار. و نسبت به آنچه به من بصيرت و آگاهى مى‌دهى، توفيق اقدام كردن عطا فرما، تا به كار بستن تمام آنچه به من تعليم داده‌اى از من فوت نشود و از خدمتى كه به من الهام كرده‌اى، اركان بدنم احسان سنگينى ننمايد.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَى الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ .
(4) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست همان گونه كه ما را به ايشان شرافت بخشيده‌اى، و بر محمد و آل او درود فرست همان طور كه به سبب ايشان حقى از ما بر عهده‌ى مردم واجب فرموده‌اى.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ ، وَ أَبِرَّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا ، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ اِنْ قَلَّ ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرّي بِهِمَا وَ اِنْ كَثُرَ .
(5) خدايا! چنان كن كه از هيبت پدر و مادرم همانند هيبت سلطان مستبد هراسان باشم، و به هر دو چونان مادرى مهربان نيكى كنم و طاعت و فرمان بردارى از آنان و بر و نيكى‌ام نسبت به ايشان را در نظرم از لذت خواب در چشم خواب آلود شيرين‌تر و براى عطش سينه‌ام از شربت گوارا در كام شخص تشنه خنك‌تر گردان، تا ميل و خواسته‌ى ايشان را بر ميل و خواسته خويش مقدم بدارم و رضا و خوشنودى آنان را بر رضا و خوشنودى خويش ترجيح دهم، و نيكى ايشان را در حق خود هر چند اندك زياد ببينم و نيكى خويش در حق ايشان را هر چند بسيار اندك شمارم.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي ، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي ، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي ، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي ، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً ، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً .
(6) خدايا! صوت و صدايم را در برابر ايشان پايين آور و كلام و گفتارم را براى ايشان خوشايند فرما، و خلق و خوى مرا بر ايشان نرم نما و قلبم را بر ايشان مهربان و مرا نسبت به آن دو رفيق و شفيق كن.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي ، وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي ، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي .
(7) خدايا! به خاطر پرورش من از آنان سپاسگزارى كن و به خاطر گرامى داشتن من به آن‌ها پاداش ده و هر سختى كه در كودكى براى من تحمل كردند، در حق ايشان رعايت فرما.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى ، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا ، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا ، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ .
(8) خدايا! اگر از من اذيت و آزارى به ايشان رسيده يا از من كار ناپسندى مشاهده كرده‌اند يا از ناحيه‌ى من حقى از آنان نابود گشته، پس آن را مايه‌ى پاك شدن گناهان آن دو قرار ده و موجب علو درجات و افزونى حسنات و نيكى‌هاى آن‌ها گردان، اى كسى كه سيئات و بدى‌ها را به چندين برابر به حسنات و نيكى‌ها تبديل مى‌كنى.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّيَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ قَوْلٍ ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ فِعْلٍ ، أَوْ ضَيَّعَاهُ لِي مِنْ حَقٍّ ، أَوْ قَصَّرَا بِي عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا ، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِي وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا ، فَإِنِّي لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي ، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِي بِرّي ، وَ لَا أَكْرَهُ مَا تَوَلَّيَاهُ مِنْ أَمْرِي يَا رِبِّ .
(9) خدايا! اگر در قول و سخن گفتن با من از حد بيرون رفته‌اند يا در فعل و عملى نسبت به من زياده‌روى كرده‌اند يا حقى از من ضايع نموده‌اند يا از كار واجب و لازمى در حق من تقصير و كوتاهى ورزيده‌اند، حق خود را به ايشان بخشيدم و آن را بر آن دو احسان كردم و از تو مى‌خواهم كه پيامد آن را از دوش ايشان بردارى، چرا كه من نسبت به خود،، ايشان را در كوتاهى حق متهم نمى‌كنم و آنان را در نيكى ورزيدن در حق خويش سهل‌انگار نمى‌انگارم و از آنچه نسبت به من متولى انجام دادن آن گشته‌اند، اى پروردگار من! ناراحت نيستم.
﴿10﴾
فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَيَّ ، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَيَّ ، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَيَّ مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ ، أَوْ أُجَازِيَهُمَا عَلَى مِثْلٍ ، أَيْنَ إِذاً يَا إِلَهِي طُولُ شُغْلِهِمَا بِتَرْبِيَتِي وَ أَيْنَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِي حِرَاسَتِي وَ أَيْنَ إِقْتَارُهُمَا عَلَى أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَيَّ
(10) چرا كه رعايت حق آن دو بر من واجب و لازم‌تر است و احسان آن دو از قدمت و سابقه‌ى بيشترى برخوردار است و منت و نعمت ايشان بر من بيشتر از آن است كه از آنان به خاطر عدل تقاص كنم يا با ايشان معامله به مثل نمايم.
اى خداى من! اگر چنين كنم پس چه مى‌شود آن مدت طولانى كه به ترتيب من مشغول بوده‌اند؟ و چه مى‌شود رنج هاى زيادى كه در حفظ و حراست از من متحمل گشته‌اند؟ و چه مى‌شود آن همه تنگ گرفتن بر خويش تا زندگى مرا توسعه‌اى دهند؟
﴿11﴾
هَيْهَاتَ مَا يَسْتَوْفِيَانِ مِنِّي حَقَّهُمَا ، وَ لَا أُدْرِكُ مَا يَجِبُ عَلَيَّ لَهُمَا ، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِيفَةَ خِدْمَتِهِمَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِنِّي يَا خَيْرَ مَنِ اسْتُعِينَ بِهِ ، وَ وَفِّقْنِي يَا أَهْدَى مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي فِي أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلآْبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ
﴿يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾.
(11) (هيهات) دور باد كه پدر و مادرم بتوانند حق خويش را از من به تمامى استيفا كنند و بازستانند و من نمى‌توانم حقوقى را كه از آن‌ها برعهده‌ام مى‌باشد تدارك كنم و وظيفه خدمت گزارى به ايشان را به جاى آورم.
پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا يارى كن، اى بهترين كسى كه از او يارى خواسته مى‌شود! و مرا توفيق ده، اى بهترين هدايت كننده كه به او روى آورده مى‌شود! و مرا چنان مكن كه «در آن روز كه همه بى آنكه ظلمى بر آن‌ها روا شود جزاى خويش را مى‌بينند» در دسته‌ى كسانى قرار گيرم كه عاق و لعنت پدر و مادر پشت سر آن‌هاست.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ ، وَ اخْصُصْ أَبَوَيَّ بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(12) خدايا! بر محمد و آل او و ذريه و نسل او درود فرست، و پدر و مادرم را به بهترين چيزى كه پدران و مادران مؤمنين را به آن اختصاص داده‌اى، اختصاص ده.اى مهربانترن مهربانان.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَهُمَا فِي أَدْبَارِ صَلَوَاتِي ، وَ فِي إِنىً مِنْ آنَاءِ لَيْلِي ، وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِي .
(13) خدايا! ياد آن دو را در پى نمازهايم و در هيچ وقت از اوقات شب و در هيچ ساعت از ساعات روزم از ذهنم مبر.
﴿14﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اغْفِرْ لِي بِدُعَائِي لَهُمَا ، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بِي مَغْفِرَةً حَتْماً ، وَ ارْضَ عَنْهُمَا بِشَفَاعَتِي لَهُمَا رِضىً عَزْماً ، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْكَرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ .
(14) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا به خاطر دعايى كه براى آن دو مى‌كنم، ببخش و آن دو را به سبب نيكى كردن به من بيامرز، آمرزيدنى حتمى. و به سبب شفاعت من از آن دو از ايشان راضى شو، راضى شدنى مسلم. و آن دو را با كرامت به منازل سلامت برسان.
﴿15﴾
اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِيَّ ، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُكَ لِي فَشَفِّعْنِي فِيهِمَا حَتَّى نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِكَ فِي دَارِ كَرَامَتِكَ وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ ، إنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ الْمَنِّ الْقَديِمِ ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِميِنَ .
(15) خداوندا! اگر آن دو را پيش از من بخشيده‌اى، پس آن دو را شفيع من قرار ده و اگر مرا پيش از آن دو بخشيده‌اى، پس مرا شفيع ايشان بگردان تا به سبب رأفت و مهربانى تو در سراى كرامت و محل آمرزش و رحمت تو گرد هم آييم.
چرا كه تو صاحب فضل و عظيم و نعمت ديرينه‌اى و تو مهربانترين مهربانان.
برچسب:
دعای بیست و چهار صحیفه سجادیه
-دعای بیست و چهارم صحیفه سجادیه
-دعای 24 صحیفه سجادیه
-دعای ۲۴ صحیفه سجادیه
-بیست و چهارمین دعای صحیفه سجادیه
-شرح صحیفه سجادیه
-ترجمه صحیفه سجادیه
-انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
