دعای 24 ( دعا برای پدر و مادر ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، بر محمد، بنده و فرستاده‌ات، و خاندان پاكش درود فرست و برترين درودها و رحمت و بركات و سلام خود را ويژه‌ى آنان ساز.

(2) خدايا، پدر و مادر مرا نيز به بزرگداشت و درود خويش مخصوص گردان، اى مهربان‌ترين مهربانان.

(3) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و دلم انداز كه هر وظيفه را كه در برابر ايشان بر عهده‌ى من است، بشناسم، و آگاهى از آن وظيفه را، به كمال، در من فراهم آر، و چنان كن كه آنچه را به من الهام كرده‌اى، به كار بندم، و توفيق ده تا آنچه بينش آن را به من داده‌اى، به جاى آورم، و چيزى از آنچه به من آموخته‌اى، فرو نگذارم، و اعضاى بدنم از پرداختن به آنچه مرا الهام كرده‌اى، در نماند.

(4) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست؛ همچنان كه ما را به وجود او شرافت بخشيدى. بر محمد و خاندانش درود فرست؛ آنگونه كه به بركت وى براى ما حقى بر ديگر مردمان واجب كردى.

(5) خدايا، چنان كن كه من از پدر و مادرم چنان بيم نمايم كه از پادشاه خودكامه، و به آن دو همچون مادرى بس مهربان و دلسوز نيكى كنم، و فرمانبردارى از پدر و مادر و نيكى كردن من در حق ايشان را براى من از خواب در چشم خواب‌آلودگان شادى‌آورتر، و از آب خنك در كام تشنگان گواراتر ساز، تا خواهش ايشان را بر خواهش خود ترجيح دهم، و خرسندى آنان را بر خرسندى خود مقدم دارم، و نيكى آن دو در حق خودم را بسيار بينم، اگر چه اندك باشد، و نيكى خود را در حق آنان را اندك بينم، اگر چه بسيار بود.

(6) خدايا، آواى مرا در برابر ايشان نرم و آهسته گردان، و سخنم را خوشايندشان ساز، و مرا با آن دو نرمخو كن، و مرا دلسوز ايشان قرار ده، و چنان كن كه با آنان خوش‌رفتار و غمخوار شوم.

(7) خدايا، آن دو را، به پاس آن كه پرورشم داده‌اند، نيك پاداشى ده، و چون مرا عزيز و گرامى داشته‌اند، ثوابى بزرگ عطاشان كن، و در مقابل حفظ و حمايت من در خردى، جانب ايشان را نگاه دار.

(8) خدايا، هر آزارى كه از من به آن دو رسيده، و هر ناپسندى كه از من در حق ايشان سر زده، و هر حقى از آن را كه من تباه كرده‌ام، همه را سبب آمرزش گناهانشان و بلندى مرتبه‌شان و افزونى حسناتشان قرار ده؛ اى آن كه بدى‌ها را به چندين برابر نيكى‌ها دگرگون مى‌سازى.

(9) خدايا، اگر پدر و مادرم با من به تندى سخن گفتند و رفتار نابجايى كردند، يا حقى از من تباه نمودند و يا در وظيفه‌ى خويش در قبال من كوتاهى ورزيدند، من همه‌ى خطاهاى ايشان را بخشيدم و با اين كار بزرگشان داشتم. از تو مى‌خواهم كه آن دو را، به سبب آنچه در حق من كرده‌اند، گرفتار نسازى، كه من در خيرخواهى ايشان ترديد ندارم و نمى‌پذيرم كه در خوبى كردن به من درنگ كرده باشند، و دلگير نيستم كه آن دو كارهاى مرا عهده‌دار بوده‌اند، اى پروردگار من؛

(10) زيرا گزاردن حق ايشان بر من واجب‌تر است، و نيكى آن دو با من ديرينه‌تر، و منتشان بر من بيشتر از آن كه بخواهم آنان را به عدالت قصاص كنم، يا آن كنم كه آنان كرده‌اند. اى معبود من، اگر چنين كنم، پس آن روزهاى بسيار كه در پرورش من سر كرده‌اند و آن همه سختى كه در نگه‌دارى من به جان خريده‌اند و آن همه رنج و نادارى كه بر خود روا داشته‌اند تا من در آساش به سر برم، چه خواهد شد؟

(11) نه، هرگز نتوانند همه‌ى حق خود را از من دريافت كنند، و من نيز نتوانم حق ايشان بر خود را به شايستگى بگزارم و وظيفه‌ى خدمتگزارى به آن دو را به جاى آورم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و يارى‌ام فرما- اى بهترين كسى كه همه از او مدد خواهند- و توفيقم ده- اى راهنماتر كسى كه بدو روى آورند- و در آن روز كه «هر كس به سبب آنچه كرده است، پاداش بيند و بر ايشان ستم نرود»، مرا از كسانى قرار مده كه پدران و مادران خود را نافرمانى كرده‌اند.

(12) خدايا، بر محمد و خاندان و فرزندانش درود فرست و پدر و مادر مرا به برترين پاداشى كه ويژه‌ى پدران و مادران بندگان مؤمن خود كرده‌اى، ويژه گردان، اى مهربان‌ترين مهربانان.

(13) خدايا، چنان كه كه پس از هر نماز خود، و در هر زمان ديگرى از شب، و در هر ساعتى از روز، به ياد آنان باشم.

(14) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به سبب دعايم در حق ايشان بيامرز، و از آنان به سبب نيكى‌هايى كه در حق من مى‌كنند، درگذر؛ گذشت و آمرزشى بايسته. و به شفاعت من، از آن دو خشنود باش؛ خشنودى‌اش به كمال و شايسته. و با گراميداشت خود، آنان را به سراى رستگارى و سلامت وارد كن.

(15) خدايا، اگر تو پيش از من به ايشان رسيده است، پس آن دو را شفيع من گردان، و اگر آمرزش تو پيش از آن دو به من رسيده است، پس مرا شفيع ايشان كن، تا به لطف و مهربانى تو در خانه‌ى گذشت و بخشش تو و در منزل آمرزش و رحمت تو گرد هم آييم، كه تو داراى بخشش بزرگ و نعمت فراوان هستى، و تو مهربان‌ترين مهربانانى.