دعای 24 ( دعا برای پدر و مادر ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا درودت بود بيكران بر احمد (ص) كه شد ختم پيغمبران دگر نيز بر خاندانش درود درودى كزان نيز برتر نبود

(2) درودى برحمت بود توامان به باب و به مام من اى مهربان خدايا تو آنان گرامى بدار درودت بر آنان بود بيشمار درودت بود ويژه بر جانشان كه بخشنده باشى ببخشندگان

(3) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود مرا نيز تعليم كن آنچنان به الهام بر من بياموز آن كه دانم همان را كه باشد سزا به ايشان درودى فرستم بجا چو بخشيديم خود بصيرت به كار بر آن كار خيرم تو مامور دار بصيرت ببخشاى بر من دقيق به انجام آن كار گردم عميق نگردد ز من فوت انجام آن نباشد بر اعضا و جانم گران

(4) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود چو بخشيديم بر محمد (ص) نسب چنين گشت ما را شرافت سبب حقى داده‌ئيمان تو بر بندگان به نزديكى ختم پيغمبران

(5) خدايا به لطفت بگردان چنان كه بر باب و مامم بوم مهربان بود بيم از والدينم چنان كه ترسم ز سلطان جابر بجان كنم نيز در حقشان كار نيك به فرمانشان كرده رفتار نيك ز فرمانشان كرده فرمانبرى به نيكى چو مادر كند مادرى به چشمم شود مهرشان چشمگير چو خوابيكه بر ديده شد دلپذير گواراتر از شربتى خوشگوار كزان تشنه‌اى مى‌شود كامكار دهم نيز رجحان به فرمانشان به چيزى كه خواهد دلم آنچنان بهر حال باشند آنان رضا بود برتر از خواستم هر كجا كنند ار كمى خير بينم زياد و گر من نمودم نماند به ياد

(6) خدايا صدايم نگردد رسا بر آنان بود گفت من جانفزا بود نرم خويم، شوم مهربان بر آنان بوم، مشفقى كاردان

(7) چو پرورده باشند آنان مرا خدايا تو پاداششان كن عطا بده مزدشان را كه در كودكى نكردند غفلت ز من اندكى

(8) گر آزارشان كرده بر ناروا و گر كرده ضايع حق آن دو را بر آنان ببخشاى پاداششان بيامرز ز آنان گناهانشان به نيكى بدل سازشان هر بدى خدايا تو با رحمت سرمدى

(9) اگر كرده با من به تندى سخن و گر كرده تضييع حقى ز من نكردند گر خود وظيفه ادا گذشتم، ببخشيده‌ام آن دو را طلب كردم از درگهت خيرخواه كه برگيرى از دوش آنان گناه نباشم چو در حقشان بد گمان نبودند بر بنده نامهربان

(10) خدايا بود حقشان بيكران رسيدست بر بنده احسانشان بر اين بنده دارند منت زياد نبردم غم و رنجشان را ز ياد كشيدند از اين بنده رنجى گران مرا پرورش داده آن هر دوان كشيدند سختى ز من بردبار نمودند خود تربيت در كنار

(11) نه، هرگز نگردد چنين حق ادا چگونه رسانم به حق آن دو را خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود خدايا به لطفت مرا باش يار تو باشى مرا بهترين دستيار به توفيق اين بنده شو رهنما كه شد رهنمائى به ذاتت سزا نباشم چو آنان كه گشتند آق ز مادر، پدر، يا كه بالاتفاق به روزى كه هر كس بگيرد جزا نه بر كس ستم مى‌شود ناروا

(12) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود عنايت بفرما به مادر، پدر مرا از دگر بندگان بيشتر تو اى مهربانتر ز هر مهربان خدايا، مبر از نظر يادشان

(13) تو اى مهربانتر ز هر مهربان خدايا، مبر از نظر يادشان بهر لحظه از روز يا تيره شب ز دل يادشان را برآرم به لب

(14) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود خدايا چو كردم به آنان دعا بيامرز با رحمتت آن دو را چو بودند آن دو بمن مهربان خدايا به لطفت بيامرزشان گرامى بدار آن دو اى مهربان به سر منزل امن و راحت رسان

(15) چو بخشى تو آن هر دو را پيشتر شفاعت كنندم ز من درگذر گذشتى اگر پيش از آنان ز من شفاعت كنم من از آن هر دو تن چنان كن كه در پرتوت جانفزاى درآئيم با هم ترا در سراى بمانيم با رحمتت گرد هم به آمرزشت در سراى كرم ازيرا كه از تست فضل عظيم توئى مهربان نعمتت شد قديم