دعای 24 ( دعا برای پدر و مادر ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! بر محمد: بنده و پيامبرت، و بر خاندان پاكش رحمت فرست، و ايشان را به بهترين صلوات و رحمت و بركات و سلام از جانبت، امتياز بخش،

(2) و پدر و مادرم را- خدايا!- به كرامت نزدت، و درود از پيشگاهت اختصاص ده، اى مهربانترين مهربانان.

(3) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و علم آنچه از حقوق والدين، بر من، واجب است، به من الهام فرما، و آموختن همگى آن واجبات را بى كم و كاست، برايم فراهم ساز، و آنگاه، به كارى كه در زمينه‌ى آن، به من الهام مى‌نمايى، بگمار، و بر اقدام و عمل به دانشى كه در اين مورد، به من مى‌آموزى و بصيرتم مى‌دهى، موفق بدار، تا فيض رفتار به آنچه به من آموخته‌اى، از دستم نرود، و اعضايم، از سختى خدمت (از تسريع) در مواردى كه الهامم فرموده‌اى، (احساس) سنگينى و كندى نكند.

(4) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، همانگونه كه ما را با انتساب به وى، سرافراز فرمودى، و بر محمد و آل او رحمت فرست، همچنان كه به سبب او حقى براى ما بر آفريدگانت واجب ساختى.

(5) خدايا! چنانم دار كه از آن دو، (پدر و مادر) همچون از پادشاه ستمكار بترسم، و مانند مادرى مهربان، با ايشان خوشرفتارى نمايم، و اطاعت از پدر و مادرم، و نيكى به هر دو را در نظرم، از لذت خواب در چشم خواب‌آلوده، شيرينتر ساز، و در كام دلم، از شربت گوارا در ذائقه‌ى تشنه، خنك‌تر گردان، تا آرزوى آن دو را بر آرزوى خويشتن، ترجيح دهم، و خرسندى ايشان را بر خرسندى‌ام. مقدم دارم، و خوشرفتارى آن دو را با من، اگر چه كم باشد، زياد بينم، و كار نيكم را درباره‌ى آنان، هر چند بسيار باشد، كم شمارم.

(6) خدايا! صدايم را در گوششان ملايم فرما، و سخنم را خوش‌آيندشان نما، و نسبت به آنان نرم و خوشخويم ساز، و قلبم را بر آن دو، مهربان گردان، و مرا نسبت به آن دو سازگار و مهربان ساز، و براى هر دو، دلسوز قرار ده.

(7) خدايا! هر دو را به پاس تربيت من، جزاى نيكو عطا كن، و براى آنكه گرامى‌ام داشتند ماجور دار، و هر چه را در كودكى‌ام نسبت به من، منظور نموده‌اند، در حقشان منظور فرما.

(8) خدايا! و هر آزار كه از من به ايشان رسيده، يا هر كار ناخوش آيند كه از من درباره‌ى آنان سر زده، يا از طرف من، حقى از آن دو، ضايع گشته، پس همه را مايه‌ى پاك شدن گناهانشان، و موجب رفعت درجاتشان، و افزونى حسناتشان قرار ده، اى كسى كه «بديها» را به «خوبيها» به چندين برابر، تبديل مى‌نمايى.

(9) خدايا! و هر تندروى كه در گفتار با من نموده‌اند، يا زياده روى كه درباره‌ام روا داشته‌اند، يا حقى از من، ضايع ساخته‌اند، يا هر وظيفه كه از انجامش در مورد من، كوتاهى كرده‌اند، پس من، حق خود را به آنان بخشيدم، و بدين وسيله به ايشان احسان نمودم، و از تو مى‌خواهم كه بار وبال آن (حق ضايع شده) را از دوششان بردارى، زيرا من، آن دو را در مورد رفتارى كه با من داشته‌اند، متهم نمى‌سازم (و نسبت به ايشان بدگمان نيستم)، و آنها را در مهربانيشان به من، كند و مسامحه‌كار نمى‌دانم، و از آنچه درباره‌ام- پروردگارا!- انجام داده‌اند، ناراضى نمى‌باشم،

(10) پس رعايت حق آنان بر من واجب‌تر، و احسانشان به من ديرينه‌تر، و لطفشان بر من بيشتر از آن است كه ايشان را به بند عدالت كشم، يا با آنان معارضه به مثل كنم، (و جزاى برابر دهم)، وگرنه- اى خداى من!- روزگار مديدى كه در تربيتم سپرى كرده‌اند چه مى‌شود؟ و رنج بسيارى كه در نگاهدارى‌ام برده‌اند چه خواهد گشت؟ و تنگى و عسرتى كه در راه رفاه من، تحمل نموده‌اند كجا به شمار خواهد آمد؟!

(11) بسيار بعيد است كه آنها بتوانند حقشان را از من، دريافت كنند، و من، قادر نخواهم بود حقوقى را كه بر ذمه‌ام دارند، تدارك نمايم و بپردازم، و وظيفه‌ى خدمتشان را به جا آرم (و جبران سازم)، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا يارى كن، اى بهترين كسى كه از او مدد طلبيده شده، و موفقم دار، اى بهترين راهنما كه روى نياز، به سوى وى بوده است، و در آن روز كه تمام نفوس، بدون آنكه ستم شوند جزا مى‌بينند، مرا در زمره‌ى كسانى كه با پدران و مادران، بدرفتارى كرده، يا آنان را آزرده‌اند قرار مده.

(12) خدايا! بر محمد و آل و نسل و تبار او رحمت فرست، و پدر و مادرم را به بهترين امتيازى كه به پدران و مادران بندگان مومنت بخشيده‌اى، اختصاص ده، اى مهربانترين مهربانان.

(13) خداوندا! ياد آن دو را در تعقيب نمازهايم، و در هيچ لحظه از اوقات شبم، و هيچ ساعت از ساعات روزم، از صفحه‌ى خاطرم مبر.

(14) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا به پاداش دعائى كه براى آن دو نمودم بيامرز، و آن دو را به سبب نيكيهايى كه در حقم داشته‌اند، مشمول آمرزش حتمى قرار ده، و به وسيله‌ى شفاعتى كه درباره‌ى آن دو دارم، از ايشان به طور قطع، خوشنود باش، و آن دو را با اكرام، به سرمنزل سلامتى (و آسايش) برسان.

(15) خدايا! و اگر امواج رحمت و مغفرتت پيش از اين، به آنان رسيده، پس ايشان را شفيع من ساز، و اگر آمرزشت زودتر، شامل من گرديده، پس مرا شفيع آن دو فرما، تا در پرتو مهربانى‌ات، در سراى كرامتت، و جايگاه مغفرت و رحمتت، گرد هم آئيم، كه تو صاحب فضل و بخشش عظيم، و داراى نعمت قديمى، و تو مهربانترين مهربانانى.