دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خداوندگارا مرا دور ساز ز غرقابه‌ى آرزوى دراز به كار نكويش تو كوتاه كن مرا گرم انديشه در راه كن كه ماندن مرا هين نباشد هوس پى روز، روز و نفس بر نفس به دنبال اين گام گامى دگر رسد روز ديگر به نامى دگر

(2) ره آرزو بر دل ما ببند مبادا كه يابيم از آن گزند فرا ديده‌ام مرگ بر پاى دار مبادا كه غفلت در افتد به كار

(3) ز اعمال نيكو همان ده مرا كه بنمايد آن راه، بى‌انتها كند بر دلم شوق ديدار چير سفر آيدم در نظر سخت دير مرا ذوق رفتن فزايد سكون بدان انس گيرم نمانم زبون چو يارى كه جويم از او كام خويش كه يابم به ديدارش آرام خويش

(4) چنان كن كه چون آيد او در برم نكو بخت گردد سراسر برم چو آيد زره باشدم همنفس نه چون ميهمانى كه گويم بس نخواهم كه چون با وى افتاد كار همه رنج و رسوايى آيد به بار دهد نزد خويشم بدان گونه بار كه باشد در رحمت كردگار

(5) بميرانمان اى خدا زين جهان زاهل هدايت نه از گمرهان ز فرمانبرانى ز روى پسند به تو بازگشته به دور از گزند نورزيده اصرار بر راه شر تو را راه جسته نه راه دگر ز بدكار سازى عمل را بدل تو را عهده باشد جزاى عمل