وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِيَ إِلَيْهِ مَيِّتٌ ، أَوْ ذَكَرَ الْمَوْتَ
دعاى حضرت هنگامى كه خبر مرگ كسى به او مىرسيد يا از مرگ ياد مىكرد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ ، وَ قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتَْمامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ ، وَ لَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ
(1) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از طول امل نگاهدار و با اداى حق عمل (دست) آرزو را از (دامن) ما كوتاه گردان. به پايان رساندن ساعتى را پس از ساعتى و دريافتن روزى را در پى روزى و پيوستن نفسى را به نفسى و در پى آمدن گامى را در پى گامى آرزو نكنيم
﴿2﴾
وَ سَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِهِ ، وَ آمِنَّا مِنْ شُرُورِهِ ، وَ انْصِبِ الْمَوْتَ بَيْنَ أَيْدِينَا نَصْباً ، وَ لَا تَجْعَلْ ذِكْرَنَا لَهُ غِبّاً
(2) و ما را از فريب آرزو به سلامت و از شرورش در امان دار. و مرگ را نصبالعين ما ساز. و ياد مرگ را روزى از خاطرمان مبر.
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِىُ مَعَهُ الْمَصِيرَ إِلَيْكَ ، وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِي نَأْنَسُ بِهِ ، وَ مَأْلَفَنَا الَّذِي نَشْتَاقُ إِلَيْهِ ، وَ حَامَّتَنَا الَّتِي نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا
(3) و از اعمال شايسته (توشهى) عملى بر ايمان قرار ده كه با آن براى بازگشت به سوى تو شتاب كنيم و بر زود رسيدن به كوى تو حرص ورزيم تا مرگ براى ما آرامگاهى باشد كه با آن انس گيريم و محل الفتى كه به سويش مشتاق باشيم، و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم
﴿4﴾
فَإِذَا أَوْرَدْتَهُ عَلَيْنَا وَ أَنْزَلْتَهُ بِنَا فَأَسْعِدْنَا بِهِ زَائِراً ، وَ آنِسْنَا بِهِ قَادِماً ، وَ لَا تُشْقِنَا بِضِيَافَتِهِ ، وَ لَا تُخْزِنَا بِزِيَارَتِهِ ، وَ اجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ مَغْفِرَتِكَ ، وَ مِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِيحِ رَحْمَتِكَ
(4) پس هر زمان كه آن را بر ما وارد سازى و به سوى ما فرود آورى. ما را از زيارتش نيكبخت ساز و چون درآيد ما را با او مانوس گردان و ما را در مهمانى او بدبخت مساز. و از ديدنش سرافكنده مكن و آن را درى از درهاى آمرزش و كليدى از كليدهاى رحمت خود قرار ده
﴿5﴾
أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا مُصِرِّينَ ، يَا ضَامِنَ جَزَاءِ الُْمحْسِنِينَ ، وَ مُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِينَ .
(5) و ما را در (سلك) هدايتشدگانى بميران كه گمراه نشوند، و فرمانبردارانى كه اكراه نداشته باشند و تابئانى كه عصيان نكنند و (بر گناه) اصرار نورزند اى ضامن مزد نيكوكاران و اى مصلح كار تباهكاران.