دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه جواد فاضل

(1) پروردگارا! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و ما را از آرزوى دراز بركنار دار. چنان كن كه به جاى آرزوها و آرمانها در اعمال صالحه اخلاص ورزيم و تو را به راستى و درستى عبادت كنيم. روا مدار اى پروردگار من كه همچون دنياپرستان از درگاه تو عمر بسيار خواهيم و در هر نفس، نفس ديگر و به دنبال هر روز روز ديگر و گام ديگر و كام ديگر تمنا بداريم.

(2) ما را اى خداوند بزرگ! از فريب زندگى و خطرهاى اين فريب بركنار دار و همواره هراس مرگ را در برابرمان به جلوه انداز تا در آن لحظه كه چنگ به گريبان ما اندازد از وى هراسناك نباشيم و مردن را حادثه‌اى دور از ترقب و انتظار نپنداريم.

(3) چنان كن كه در فروغ نيكيها و حسنات جمال مرگ را زيبا و خواستنى بيابيم و به اشتياق مرغ قفس كه همواره بال و پر مى‌آرايد تا از قفس آزاد شود بال و پر بيارائيم. از دام طبايع به در آئيم و به سوى تو پرواز كنيم. چنان كن كه مرگ محبوب ما و مطلوب ما و عزيزترين آرزوهاى ما باشد، و هر چه زودتر ما را به تو اى منبع لايزال وجود باز گرداند و هستى ناچيزمان را در هستى مطلق و بى‌منتهاى تو محو كند. شربت مرگ را در كام ما شيرين فرماى و عروس مرگ را در چشم ما مانوس جلوه‌گر ساز. چنان كن كه هميشه تشنه‌ى اين شربت شيرين باشيم و وصال اين عروس زيبا را آرزو كنيم.‌

(4) پروردگار من! ميان ما و مرگ ما الفتى برقرار دار كه به رويش لبخند زنيم و سايه‌اش را براى خويش پناهگاهى مطمئن و مانوس بشماريم، تا وقتى كه به روى ما آغوش مى‌گشايد مشتاقانه به آغوشش درافتيم و مشتاقانه در سايه‌اش بياراميم. مقدم مرگ را در بستر ما مسعود و مبارك گردان و مهمانى او را براى ما خجسته و فرخنده بدار. تا ضيافت مرگ براى ما ضيافتى شقاوت‌آميز نباشد و در ديدارش خسته‌دل و شرمسار نمانيم. پروردگار من! مقدر فرماى كه دست مرگ به روى ما در مغفرت و مرحمت بگشايد و كليد مرگ براى ما كليد رحمت باشد.

(5) ما را دور از ضلالت و شقاوت بميران، و چنان كن كه به هنگام مرگ خشنود و سبكبال و بخشيده شده و اميدوار چشم از دنيا بپوشيم. اين توئى كه پاداش نيكوكاران را ضمانت فرموده‌اى و اهل فساد و معصيت را به صلاح و صواب همى خوانى. اى ارحم الراحمين.