دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و ما را از آرزوهاى دور و دراز نگاهدار و آرزوها را با راستى كردار بر ما كوتاه كن، تا در اين آرزو نباشيم كه ساعتى را پس از ساعتى ديگر زنده باشيم و روزى را به روز ديگر برسانيم و نفسى را به نفسى ديگر بپيونديم و گامى را پس از گامى برداريم‌

(2) و ما را از فريب آروزها بپاى و از شر آن در امان دار و مرگ را در برابر چشم ما مجسم كن و آن را از ذهن ما مزداى و مهل كه ياد مرگ را فراموش كنيم‌

(3) و چندان كردار شايسته نصيب ما كن كه به سبب آن بازگشت به سوى تو را دير پنداريم و آرزومند آن باشيم كه شتابان سوى تو بازآئيم. با اشتياقى آن‌سان كه چون مرگ بر ما درآيد لحظه‌ى آرامش ما باشد و كانون الفتى شود كه بدان مشتاق گرديم و مانند خويشان يكدل ما گردد كه نزديك شدن به آنان را دوست مى‌داريم‌

(4) پس چون او را بر ما وارد كنى و نزد ما فرود آورى، ما را به ديدارش سعادتمند گردان و به آن از راه رسيده بيارام و به ميزبانى او نگونبخت و به ديدار او رسوا مكن و آن را براى ما درى از درهاى مغفرت و كليدى از كليدهاى رحمت قرار ده‌

(5) اى عهده‌دار پاداش نيكوكاران و به صلاح آورنده‌ى عمل تباهكاران، ما را آن‌سان بميران كه راه حقيقت يافته و از راه راست نگرديده و با خرسندى طاعت تو كرده باشيم و روى سوى تو آورده بى‌آنكه عصيان ورزيده و در ارتكاب گناه پاى فشرده باشيم.