وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِيَ إِلَيْهِ مَيِّتٌ ، أَوْ ذَكَرَ الْمَوْتَ
دعاى امام به هنگامى كه خبر مرگ كسى را مىشنيدند و يا زمانى كه ياد مرگ مىكردند
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ ، وَ قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتَْمامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ ، وَ لَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ
(1) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و ما را از آرزوهاى دور و دراز (و بيهوده) باز دار و به كردار دست (مشغولمان ساز و عمر) آرزوهايمان را كوتاه گردان تا در اين (انديشه و) آرزو نباشيم كه ساعتى را به ساعتى، و روزى را به روزى و لحظهاى را به لحظهاى پيوند زنيم و از پى هر قدمى، در انتظار گام ديگرى باشيم.
﴿2﴾
وَ سَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِهِ ، وَ آمِنَّا مِنْ شُرُورِهِ ، وَ انْصِبِ الْمَوْتَ بَيْنَ أَيْدِينَا نَصْباً ، وَ لَا تَجْعَلْ ذِكْرَنَا لَهُ غِبّاً
(2) و ما را از فريب آمال (دور و دراز) و (گزند) بدىهاى آن به دور دار، و (منظرهى) مرگ را در برابر چشم ما مجسم كن، و ياد مرگ را براى هميشه در خاطر ما بسپار (و آن را از خاطر ما مبر).
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِىُ مَعَهُ الْمَصِيرَ إِلَيْكَ ، وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِي نَأْنَسُ بِهِ ، وَ مَأْلَفَنَا الَّذِي نَشْتَاقُ إِلَيْهِ ، وَ حَامَّتَنَا الَّتِي نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا
(3) و آن قدر توفيق اعمال شايسته و پسنديده به ما عطا كن كه هر لحظه خواهان بازگشت به سوى تو باشيم (و از به تأخير افتادن زمان آن هراسناك شويم) و ديدار تو را به زورى زود آرزو كنيم، و به فرا رسيدن زمان مرگ دل بنديم و با الفتى كه به آن پيدا مىكنيم مشتاق آمدن آن باشيم، و همانند (نزديكترين و آشناترين) خويشان قرب او را آرزو كنيم.
﴿4﴾
فَإِذَا أَوْرَدْتَهُ عَلَيْنَا وَ أَنْزَلْتَهُ بِنَا فَأَسْعِدْنَا بِهِ زَائِراً ، وَ آنِسْنَا بِهِ قَادِماً ، وَ لَا تُشْقِنَا بِضِيَافَتِهِ ، وَ لَا تُخْزِنَا بِزِيَارَتِهِ ، وَ اجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ مَغْفِرَتِكَ ، وَ مِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِيحِ رَحْمَتِكَ
(4) پس (اى خداى مهربان!) به هنگام فرا رسيدن زمان مرگ (و حضور پيك مرگ بر در سرايمان) ما را به ديدار او خوشبخت و به همصحبيت او مأنوس فرما، و ما را در پذيرايى از مرگ به زحمت و مشقت ميفكن و از ديدار او شرمنده و سرافكنده مساز، و مرگ را درى از درهاى آمرزش و كليدى از كليدهاى رحم و بخشايش خود قرار ده؛
﴿5﴾
أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا مُصِرِّينَ ، يَا ضَامِنَ جَزَاءِ الُْمحْسِنِينَ ، وَ مُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِينَ .
(5) و ما را همانند هدايت شدگان و راه يافتگانى بميران كه گمراه نمىگردند، و چون فرمانبرانى كه اكراه نمىورزند، و بسان توبه ورزانى كه گناهشان نيست و بر انجام گناهشان اصرارى نه. اى (خداوندى) كه پاداش نيكوكاران را بر عهده گر فتهاى و اصلاح تباهكاران را خواستارى.