دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه محمود صلواتی

(1) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از آرزوهاى دور و دراز در امان بدار، و با كردار درست عمر آرزوها را به كوتاهى آر، آن سان كه آرزو نكنيم ساعتى را به ساعتى، روزى را به روزى، نفسير را به نفسى و يا گامى را به گامى بپيونديم.

(2) بار خدايا، ما را از فريب آرزوها به سلامت دار، از شر آن در پناه خود آر، مرگ را همواره در برابرمان دار، و لحظه‌اى غفلت از آن را بر ما روا مدار.

(3) از كردار شايسته، آن چنان بهره‌مندمان ساز كه بازگشت به كويت را دير انگاريم، و براى ديدارت لحظه بشماريم، آن سان كه مرگ براى آرامش ما باشد، كه دل بدان بنديم، و آشيان آسايش ما باش، كه به سويش بال بگشاييم، و پناهگاه ما باشد، كه نزديك شدنش را دوست بداريم.

(4) بار خدايا، هرگاه مرگ را بر ما فراز آوردى، و آن را به ميهمانى ما فرستادى، ما را از ديدارش نيكبخت گردان، و به قدومش به آرامش رسان، ميهمانى‌اش را سبب شوربختيمان مساز، و از ديدارش به خواريمان مينداز، آن را درى از درهاى آمرزش، وكليدى از كليدهاى بخشايشت گردان.

(5) اى خدايى كه پاداش نكوكاران را بر عهده گرفته‌اى! و اى آنكه كردار تبهكاران را به صلاح مى‌برى! ما را در زمره‌ى هدايت يافتگان بميران نه گمراهان، فرمانبردار بميران، نه نافرمان، توبه كننده بميران نه از گنهكاران و نه از به گنهكارى خو گرفتگان.