دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه لطیف راشدی

(1) خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و ما را از آرزوى طولانى حفظ فرما و آرزوها را با عمل صادقانه بر ما كوتاه نما تا آنجا كه تمام شدن ساعتى بعد از ساعتى و يا روزى را در پى روزى دريابيم و پيوستن نفسى را به نفسى و يا گامى را به گام ديگر برسانيم.

(2) (اى خدا!) ما را از غرور آرزوها سلامت بدار و از شر آن در امانمان دار و مرگ را در جلوى چشممان قرار ده و گاه گاه ياد مرگ را در خاطرمان مياور. (يعنى هميشه به ياد مرگ باشيم نه بعضى از اوقات.)

(3) (خدايا!) توفيق عملى را از ميان اعمال شايسته به ما عطا نما تا باعث شود كه رسيدن به لقايت را كند بشماريم و براى رسيدن به تو حرص بورزيم تا آنجا كه مرگ، چيزى باشد كه جاى انس ما باشد و مكان الفتى باشد و بدان مشتاق شويم و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديكى به آن را دوست داشته باشيم.

(4) (اى خدا!) پس هرگاه مرگ را بر ما وارد كنى و نازل نمايى، ما را زيارت آن خوشبخت نما و چون بر ما وارد شد، ما را با او مأنوس نما و ما را در مهمانى او بدبخت مكن و با زيارت او ما را خوار مگردان و مرگ را درى از درهاى مغفرت خود و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.

(5) (خدايا!) ما را در حالى بميران كه هدايت شده باشيم و گمراه نباشيم و تو را بدون كراهت، طاعت و بندگى كرده باشيم و جزو توبه كنندگانى باشيم كه گناه نكنند و اصرار بر انجام گناه نداشته باشند اى كسى كه پاداش نيكوكاران را ضمانت كرده‌اى و از مفسدان، اصلاح كارهايشان را خواستارى.