دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) بارخدايا درود فرست بر محمد و آلش، و از درازى آرزو بازدارمان، و آن را به درستى كردار از ما فرونشان، تا اينكه با تمام شدن ساعت به ساعت، و در يافتن روز به روز، و پيوستن نفس به نفس، و رسيدن گام به گام در پى آرزو نباشيم.

(2) و از فريب آرزو سلامتمان دار، و از بديهايش در امانمان دار و مرگ را در برابر ديدگانمام برپا دار، به گونه‌اى كه يادش براى ما گهگاه و منقطع نباشد.

(3) و از اعمال صالح عملى را براى ما قرار ده كه با آن در پايان و عاقبت كار كه به سوى توست درنگ و تأمل كنيم، و براى زودتر رسيدن به تو، به مرگ حرص ورزيم، تا جايى كه مرگ جاى انس ما باشد كه به آن رام گيريم، و جاى الفت ما كه به آن اشتياق ورزيم، و خويشاوند نزديك ما كه نزديكيش دوست داريم.

(4) و هرگاه او را برما وارد كردى و فرو آوردى پس ما را به زيارت او خوشبخت دار، و به رسيدنش آراممان ساز، و در مهمانى او بدبختمان مدار، و به ديدار او خوارمان مساز، و او را درى از درهاى آمرزشت قرار ده، و كليدى از كليدهاى رحمتت.

(5) هدايت يافتگانى گمراه نشده بميرانمان، و فرمانبردارانى بدون اكراه، و توبه‌كارانى گناه نكرده و اصرار بر گناه نورزيده، اى آنكه ضامن پاداش نيكوكارانى، و اصلاح خواه كردار تبه‌كاران.