وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِيَ إِلَيْهِ مَيِّتٌ ، أَوْ ذَكَرَ الْمَوْتَ
«نيايش آن حضرت عليهالسلام، هنگامى كه خبر مرگ كسى را مىشنيد، يا از مرگ، ياد مىفرمود»
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ ، وَ قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتَْمامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ ، وَ لَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ
(1) خدايا بر محمد و آل او رحمت فرست، و ما را از آرزوى طولانى (و اميد بىاساس)، حفظ كن و به يمن عمل درست، دست آرزوى دراز را از گريبان ما كوتاه فرما، تا اميدوار و مطمئن نباشيم كه ساعتى را پس از ساعتى، به پايان مىبريم، و نه روزى را در پى روزى، درمىيابيم، و نه نفسى را به نفسى مىپيونديم، و نه گامى را به گام ديگر مىرسانيم.
﴿2﴾
وَ سَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِهِ ، وَ آمِنَّا مِنْ شُرُورِهِ ، وَ انْصِبِ الْمَوْتَ بَيْنَ أَيْدِينَا نَصْباً ، وَ لَا تَجْعَلْ ذِكْرَنَا لَهُ غِبّاً
(2) و ما را از فريب و غرور آرزوى طولانى، به سلامت، و از شرورش در امان دار، و مرگ را در برابرمان مجسم گردان (و نصبالعين ما قرار ده)، و يادش را در خاطرمان گسسته و ناپيوسته مساز.
﴿3﴾
وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِىُ مَعَهُ الْمَصِيرَ إِلَيْكَ ، وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِي نَأْنَسُ بِهِ ، وَ مَأْلَفَنَا الَّذِي نَشْتَاقُ إِلَيْهِ ، وَ حَامَّتَنَا الَّتِي نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا
(3) و عملى از اعمال شايسته، براى ما مقرر فرما (و توفيق ده) كه (توشهى خويش، براى سفرى كه در پيش داريم قرار دهيم و) به بركتش راه وصل تو را كه به كندى و بطىء مىسپريم، هموار (و سريع) سازيم، و جهت زود رسيدن به كويت حرص ورزيم، تا آنكه مرگ، براى ما آرامگاهى باشد كه با آن، انس گيريم، و جاى الفتى كه بدان، مشتاق گرديم، و خويشاوندى كه نزديك شدن به او را دوست بداريم،
﴿4﴾
فَإِذَا أَوْرَدْتَهُ عَلَيْنَا وَ أَنْزَلْتَهُ بِنَا فَأَسْعِدْنَا بِهِ زَائِراً ، وَ آنِسْنَا بِهِ قَادِماً ، وَ لَا تُشْقِنَا بِضِيَافَتِهِ ، وَ لَا تُخْزِنَا بِزِيَارَتِهِ ، وَ اجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ مَغْفِرَتِكَ ، وَ مِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِيحِ رَحْمَتِكَ
(4) پس هر زمان كه آن را بر ما وارد سازى و به سوى ما فرود آورى، زيارتش را سبب خرسندى ما، و قدمش را مايهى انس ما گردان، و ما را در (اين ملاقات و) مهمانىاش بدبخت مساز، و از ديدارش سرافكنده مفرما، و آن را درى از درهاى آمرزشت، و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.
﴿5﴾
أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا مُصِرِّينَ ، يَا ضَامِنَ جَزَاءِ الُْمحْسِنِينَ ، وَ مُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِينَ .
(5) (و) ما را در سلك هدايتشدگانى بميران كه گمراه نيستند، (و) فرمانبرانى كه اكراه ندارند، (و) تائبانى كه نافرمانى نمىكنند، و (بر گناه) اصرار نمىورزند، اى كه مزد نيكوكاران را ضامن شدهاى، و مىخواهى رفتار تبهكاران را اصلاح فرمايى!.