دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و آرزوى طولانى را از دل ما بيرون بر و آن را با صداقت در رفتارمان كوتاه كن تا آنجا كه تمام كردن ساعتى بعد ساعتى و دريافتن روزى بعد روزى و اتصال تنفس‌ها و گامهاى پى در پى را آرزو نكنيم.

(2) بار الها ما را از غرور آرزو سلامت بدار و ما را از شرش حفظ فرما و مرگ را نصب العين و در برابر چشمانمان قرار ده و ما را از مرگ غافل مفرما

(3) و از ميان اعمال خوب توفيق انجام عملى را به ما عطا كن كه با آن رسيدن به جهان آخرت و لقائت را دير شماريم در نتيجه تلاش كنيم و حرص ورزيم كه هر چه زودتر به رحمتت ملحق شويم تا آنجا كه مرگ جاى انس ما باشد و جاى الفت و به سويش مشتاق شويم و همانند خويشاوندى باشد كه در كنار آن بودن را دوست داشته باشيم.

(4) الها هرگاه مرگ را به سراغ ما فرستادى در هنگام زيارت او ما را به وسيله او سعادتمند فرما و به محض آمدن ما را با او مانوس كن و ما را به مهمانى او بدبخت مكن و ما را با ملاقاتش خوار و زبون مفرما.

(5) خدايا مرگ را درى از درهاى مغفرتت و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده الها ما را بميران در حالى كه هدايت شده‌ايم و گمراه نيستيم، فرمانبريم و از بندگى‌ات كراهت نداريم. توبه كننده‌ايم و معصيت‌كار و اصرار بر گناه نداريم اى خدايى كه ضامن پاداش نيكوكارانى و اصلاح‌كننده رفتار تبهكارانى.