دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و طول امل و آرزوهاى دنياى فانى را (كه اغلب خيالات پست باطل و اوهام سست ناقابل است) از ما دور ساز (كه همين طول امل و آرزوهاى دنيوى است كه دل را از ياد خدا و مرگ و قيامت و كار خير غافل مى‌سازد) كرم كن و رشته آمال و آرزوهاى دنياى ما را كوتاه گردان تا به عمل صالح و خالص پردازيم و زادى براى سفر طولانى خويش كه در پيش است مهيا سازيم تا به حدى كه ابدا از آن ساعت عمر كه گذشت به آرزوى ساعت ديگر نباشيم و از روز گذشته عمر انتظار روز ديگر نكشيم و (بلكه) يك نفس منتظر پيوستن به نفس ديگر بنشينيم و يك قدم كه برمى‌داريم پيوستن به قدم ديگر را به عمر خود مطمئن نباشيم (و عمر را رشته كوتاهى دانيم و به كار خير و ثواب بشتابيم تا وقت و ساعات عمر گران‌بها به باطل از دست نرود و صرف آمال و آرزوهاى لاطايل نشود)

(2) و ما را (اى خدا) از غرور طول امل و شر (و فساد اخلاقى) آن محفوظ دار و حالت مرگ (و انتقال از عالم فانى به جهان باقى) را دائم نصب‌العين ما و در جلو چشم ما قرار ده نه آنكه يك روز به ياد مرگ باشيم (و يك عمر غافل از سفر به ملك ابد شويم و از توشه راه آخرت كه طاعت حق و خدمت به خلق است غافل نشينيم‌

(3) و اى خدا از اعمال صالح ما را به عملى موفق ساز كه با آن عمل مدت بسيار توشه راه آخرت توانيم داشت (يعنى اى خدا ما را به عملى خالص براى رضاى خود توفيق ده كه آن عمل مدتى مديد زاد و توشه سفر طولانى آخرت ما تواند شد) و چون هنگام ملاقات ما با حضرتت نزديك شود (و مرگ ما كه روز لقاى تست فرا رسد) آن عمل نيك ما را حريص و مشتاق ديدار تو گرداند تا آنكه به حقيقت مرگ بر ما انس با تو و الفت به حضرتت و اشتياق به ملاقاتت گردد و ورود به محفل قدست و مقام قرب و شهودت شود كه دخول در بهشت نعيم و فردوس و عدن رضوان لازمه آن خواهد بود)

(4) بارى چون اجل و مرگ را از آسمان عنايت بر ما فرود آوردى (كرم كن و) به ديدار چهره مرگ (كه به حقيقت ديدار تست) ما را سعادتمند (و شاد خاطر) و مانوس با آن جهان گردان و در آن حال كه به مهمانى مرگ آمديم در آن حال ما را شقى و محروم (از لذات انس و الفت با حضرتت) مگردان و ديدار مرگ را و زيارت جمال او را موجب بدبختى و خذلان ما قرار مده بلكه مرگ را بر ما درى از درهاى مغفرت و كليدى از كليدهاى رحمت (و دار نعمت ابد) خود مقرر فرما

(5) و ما را با نور هدايت خود به ميران نه با ظلمت گمراهى و با حال طاعت و اشتياق به حضرتت بميران نه به حال كراهت از ملاقاتت و به حال توبه كامل از گناهان به ميران نه به حال اصرار بر نافرمانى و عصيان اى خدائى كه ضامن پاداش نيكوكارانى و اصلاح فرماى حال تبهكاران (شايد يعنى اى خدا تو خوبان را پاداش نيكو مى‌دهى و سيئات اهل ايمان را هم به لطف و رحمتت بدل به حسنات مى‌گردانى و كار نيك و بد همه را در پايان به لطف و كرم خود و بازگشت به رحمت واسعه خويش خواهى فرمود) اى بخشنده‌ى گناهان بدكاران و اى پذيرنده توبه گنهكاران (به حال بندگان ترحم فرما) كه تو مهربانترين مهربانان عالمى.