دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه جواد قيومی اصفهانی

(1) خداوندا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و ما را از آرزوى دراز بازدار، و با كردار درست آرزو را از ما دور گردان، تا اينكه تمام كردن ساعتى را پس از ساعتى، و دريافتن روزى پس از روزى، و پيوستگى نفسى را به نفسى، و در پى آمدن گامى را در پى گامى آرزو نكنيم.

(2) و مرا از فريب آرزو سلامت، و از بديهايش ايمن فرما. و مرگ را در پيشاپيش ما قرار ده، به گونه‌اى كه اينگونه نباشيم كه يك روز به يادش باشيم و روز ديگر آن را فراموش كنيم،

(3) و از اعمال شايسته عملى برايمان قرار ده كه با آن بازگشت به سويت را دير بشماريم، و بر زود رسيدن به تو حرص داشته باشيم، تا مرگ براى ما جاى انس و آرامش باشد كه به آن انس گيريم، و جاى الفت و دوستى باشد كه به سوى آن شوق داشته باشيم، و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم.

(4) هر گاه آن را بر ما حاضر نمودى و به ما واقع ساختى، ما را به آن سعادتمند گردان، در حاليكه ديداركننده باشد، و ما را به آن انس ده، در حاليكه از راه رسد، و ما را به مهمانى آن بدبخت مكن، و از ديدارش خوار و رسوا مفرما، و آن را درى از درهاى آمرزش خود و كليدى از كليدهاى رحمتت بگردان.

(5) ما را هدايت شده و غيرگمراه بميران، فرمانبردار و بدون اظهار سختى از عبادت، و توبه‌كنندگانى كه گناه نكرده و بر آن اصرار نورزيم، اى ضامن پاداش نيكوكاران و اى اصلاح‌كننده‌ى كردار تباهكاران.