دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و سلام و رحمت بفرست، و ما را از آرزوى دراز كفايت كن، و با عمل راستين و كردار درست آن را از ما كوتاه گردان تا اين كه تمام كردن ساعتى پس از ساعتى ديگر را آرزو نكنيم و فردا را بعد از امروز و نفسى را بعد از اين نفس و قدمى را بعد از اين قدم انتظار بكشيم.

(2) و ما را از دلخوش بودن به آرزو و از فريب آن به سلامت داشته و از شر آن ايمن ساز. و مرگ را در پيش ما نمايان و برپا دار. و ياد مرگ را براى ما يك روز در ميان قرار نده (بلكه دائمى كن).

(3) و از عملهاى شايسته، عملى را براى ما قرار ده كه با وجود آن، بازگشت به سوى تو را دير شماريم. و با آن عمل، ميل زياد بر زود پيوستن به توداشته باشيم تا جايى كه مرگ براى ما جاى انس و آرامش باشد كه با آن انس گيريم. و جاى الفت و خو گرفتن ما باشد كه در آرزو و اشتياقش باشيم. و اهل و خويشاوند نزديكمان باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم.

(4) پس وقتى مرگ را براى ما پيش آوردى ما را با آن (مرگ) كه به زيارت ما آمده خوشوقت و خوشبخت گردان. و ما را با آن كه به ديدن ما آمده انس بخش. و ما را با پذيرايى و ميهمانى آن، شقاوتمند و بدبخت مگردان. و با زيارت و ديدارش ما را رسوا مساز. و آن را درى از درهاى آمرزشت و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.

(5) ما را هدايت يافتگانى كه جزو گمراهان نباشيم، فرمانبرانى كه كراهت نداشته باشيم، توبه كنندگانى كه نافرمانى نكنيم و اصرار در گناه نورزيم، بميران. اى ضامن پاداش نيكوكاران! و اى خواستار اصلاح كاركرد تبهكاران!