دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از آرزوى دراز و طولانى باز دار، و با صدق عمل آرزوى دراز و طولانى را از ما كوتاه گردان تا اين كه به پايان رساندن ساعتى پس از ساعتى و روزى را در پى روزى و پيوستگى نفسى را به نفسى و در پى آمدن گامى را در پى گامى آرزو نكنيم.

(2) و ما را از فريب و غرور آرزو سالم دار، و از شرورش در امان دار، و مرگ را در برابرمان مجسم گردان، و ياد مرگ را در خاطرمان طورى قرار مده كه روزى متذكر آن شويم و روزى فراموشش كنيم.

(3) و از ميان اعمال، عمل شايسته‌اى را نصيب ما گردان كه بازگشت به سوى تو را كه به كندى طى مى‌كنيم هموار سازد و نسبت به رسيدن لقاى تو مشتاق و حريص باشيم، تا مرگ براى ما جايگاه انسى باشد كه با آن انس گيريم، و محل الفتى باشد كه به سوى آن مشتاق گرديم، و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم.

(4) پس هرگاه مرگ را بر ما وارد و نازل نمودى ما را به آن سعادتمند ساز، و قدمش را مايه انس ما گردان، و ما را در ضيافت و ميهمانى‌اش بدبخت مساز، و از ديدارش ما را رسوا مفرما، و آن را درى از درهاى آمرزشت و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.

(5) ما را در سلك هدايت يافتگانى بميران كه از گمراهان نيستند، و مطيعانى كه هيچ گونه اكراه ندارند، و توبه كنندگانى كه نافرمانى نمى‌كنند و بر گناه اصرار نمى‌ورزند، اى ضامن پاداش نيكوكاران، و اى اصلاح كننده‌ى اعمال مفسدان.