دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش نما تو بر كنار از آرزوها چنان كن تا بجاى آرمانها كه در اعمال صالح راه اخلاص عبادت كرده بر تو ويژه‌ى خاص مدار اين را روا اى كردگارم كه چون دنياپرستان روزگارم به درگاه تو عمرى بسيارى نفس اندر نفس دنبال كارى كه بر روز دگر بر روز ديگر تمنا دارمى بر گام ديگر

(2) تو ما را اى خداوند تعالى فريب از زندگى و اين خطرها نمايى دور و از چشمان برانداز هراس مرگ بر ما جلوه انداز كه تا آن لحظه چنگش بر گريبان نباشد ترس ما از تن رود جان و مردن را به دورى از ترقب نپنداريم آن را بر تعجب چنان كن در فروغ نيك و احسان جمال مرگ زيبا باشد آسان‌

(3) چنان كن در فروغ نيك و احسان جمال مرگ زيبا باشد آسان‌ و چون مشتاق مرغى در قفس را شود آزاد دارد زين هوس را كه از دام طبايع حرص و از آز بدر آييم و بر سوى تو پرواز چنان كن مرگ را داريم محبوب عزيز و آرزوى ما و مطلوب‌

(4) و هر چه زودتر ما را در اين حال به سويت باز گردانيده خوشحال كزين هستى ناچيزش در اين دار ز محوش هستى مطلق نگهدار و بر اين شربت تقدير دانا بكام ما نما شيرين گوارا كه تا ما بر عروس مرگ در چشم بر آن مانوس جلوه نى كه در خشم چنان كن تا هميشه تشنه‌ى آن وصال اين عروس و نشوه‌ى آن الهى بين ما و اين اجل را بده الفت كه گيريمش بغل را پناه ما شود در سايه‌ى او امان باشيم ما در خانه‌ى او به وقتى او كند آغوش خود باز به آغوشش روانه با رخ باز بياراميم ما در خانه‌ى گور كه تا از حرص و آز اين جهان دور و بر اين بستر مادر تبارك بدارى مقدمش بر ما مبارك‌ و تا اين مرگ بر ما چون ضيافت نه بر ما اين ضيافت در شقاوت كه دل خسته ز ديدارش نباشيم ز چشمان شرم رخسارش نباشيم خداوندا چنان كن مرحمت را كه دست مرگ آرد مغفرت را كليد مرگ باشد زان كليدى كه بر ما رحمتى آرد نويدى‌

(5) و ما را دور دارى از ضلالت بميرانى ز خشنودى سعادت از اين بخشودگيت ما سبك بال ز دنيا چشم پوشيده در آن حال تويى آن خالق بخشنده غفار ضمانت كرده پاداش نكوكار و بر اهل گنهكار و مناهى همى خواهى صوابى بر صلاحى‌