دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از آرزوى دراز باز دار، و با كردار راست و درست آرزو را از ما دور گردان تا اينكه تمام كردن ساعتى را پس از ساعتى و دريافتن روزى را پس از روزى و پيوستگى نفسى را به نفسى، و در پى آمدن گامى را در پى گامى آرزو نكنيم،

(2) و ما را از فريب آرزو سلامت، و از بديهايش ايمن فرما، و مرگ را در جلو ما بر پا دار (و از يادمان مبر) و ياد كردن ما آن را روزى پس از روزى قرار مده،

(3) و از اعمال شايسته عملى را براى ما قرار ده كه با آن بازگشت به سوى (پاداش) تو را دير شماريم، و بر زود رسيدن به (رحمت) تو حرص داشته باشيم تا مرگ براى ما جاى انس و آرامش باشد كه با آن انس گيريم، و جاى الفت و دوستى باشد كه به سوى آن مشتاق باشيم، و خويشاوند نزديك (مانند زن و فرزند) باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم،

(4) پس هرگاه آن را بر ما حاضر نمودى و به ما واقع ساختى، ما را به آن نيكبخت گردان، در حاليكه زيارت و ديداركننده باشد و ما را به آن انس ده در حاليكه از راه رسد و ما را به مهمانى آن بدبخت و از ديدارش خوار مفرما، و آن را درى از درهاى آمرزش خود، و كليدى از كليدهاى رحمت خويش گردان،

(5) ما را بميران هدايت شدگان (به راه حق) كه گمراهان نباشيم، فرمانبران كه كراهت نداشته باشيم، توبه‌كنندگان كه گناه نكنيم و اصرار (بر آن) نورزيم اى ضامن پاداش نيكوكاران، و اى اصلاح‌كننده‌ى كردار تباهكاران