وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَي الْهِلَالِ
دعاى حضرت هنگام نگاه كردن به ماه نو
﴿1﴾
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ .
(1) اى آفريدهى فرمانبردار- و اى پويندهى گرم رفتار، و اى آمد و شد كننده در منازل تقدير، و اى متصرف در چرخ تدبير
﴿2﴾
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ ، وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ ، وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ ، وَ امْتَهَنَكَ بِالزِّيَادَةِ وَ النُّقْصَانِ ، وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ ، وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ ، فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ ، وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ
(2) ايمان آوردم به آن كس كه تاريكيها را به وسيلهى تو روشن كرد و مبهمات را در پرتوت آشكار ساخت، و تو را نشانى از نشانهاى پادشاهى و علامتى از علامات سلطنت خود قرار داد، و در چنبر فزونى و كاستى و طلوع و غروب و تا بندگى و گرفتگى مسخر ساخت. در همهى اين احوال، تو او را مطيع فرمان و به سوى ارادهاش شتابانى
﴿3﴾
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِي أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
(3) منزهست او! چه شگفتانگيز است تدبيرى كه دربارهى تو به كار برده! و چه دقيق است آنچه دربارهى تو انجام داده: تو را كليد ماهى نو، براى كارى نو ساخته.
﴿4﴾
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ ، وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ ، وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ ، وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلَالَ بَرَكَةٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ ، وَ طَهَارَةٍ لَا تُدَنِّسُهَا الآْثَامُ
(4) پس از خدائى كه پروردگار من و تو و آفرينندهى من و تو و مهندس من و تو و صورتگر من و توست، مسئلت مىكنم كه بر محمد (ص) و آلش رحمت فرستد،
﴿5﴾
هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ ، وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِيهِ ، وَ يُمْنٍ لَا نَكَدَ مَعَهُ ، وَ يُسْرٍ لَا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ ، وَ خَيْرٍ لَا يَشُوبُهُ شَرٌّ ، هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ .
(5) و تو را هلال بركتى قرار دهد كه (گردش) ايام آن را در محاق نيفكند. و پاكى كه گناهان آن را نيالايند: هلال ايمنى از آفتها و سلامت از بديها: هلال سعدى كه نحس در آن نباشد، هلال بركتى كه عسرت ضميمهى آن نگردد و آسانئى كه دشوارى با آن نياميزد و خيرى كه شائبه شرى در آن نباشد، هلال ايمنى و ايمان و، نعمت و احسان و سلامت و اسلام،
﴿6﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ ، وَ أَزْكَى مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ ، وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِلتَّوْبَةِ ، وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْحَوْبَةِ ، وَ احْفَظْنَا فِيهِ مِنْ مُبَاشَرَةِ مَعْصِيَتِكَ
(6) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از خشنودترين كسانى قرار ده كه (اين هلال) برايشان طلوع كرده و پاكيزهترين كسانى كه به آن نگاه كردهاند و نيكبخترين كسانى كه در اين ماه به عبادت تو كوشيدهاند- و ما را در اين ماه به توبه موفق دار. و از گناه نگاهدار. و از ارتكاب نافرمانيت حفظ كن
﴿7﴾
وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ نِعْمَتِكَ ، وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ .
(7) و به شكر نعمتت ملهم ساز، و در جامههاى عافيتت بپوشان و به وسيلهى انجام دادن طاعتت در اين ماه، نعمت را بر ما تمام كن، زيرا كه تو بخشندهى نعمتهاى بزرگى و تو ستودهاى و خداى رحمت فرستد بر محمد و آل او كه از پاكيزگان و پاكانند.