وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَي الْهِلَالِ
دعاى آن حضرت هنگام نگاه كردن به هلال ماه
﴿1﴾
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ .
(1) اى آفريده شدهى مطيع و فرمانبردار، كه گردندهى شتاب كنندهاى. اى آمد و شد كننده در منزلهاى اندازهگيرى كرده و حساب شده، كه در چرخ تدبير و پيشبينى، از حالى به حالى مىشوى!
﴿2﴾
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ ، وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ ، وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ ، وَ امْتَهَنَكَ بِالزِّيَادَةِ وَ النُّقْصَانِ ، وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ ، وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ ، فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ ، وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ
(2) به آن خدايى كه به وسيلهى تو تاريكيها را روشن كرد، گرويده و ايمان آوردم. و آن كه به سبب تو پوشيدهها و نادانستهها را روشن و آشكار ساخت. و تو را نشانهاى از نشانههاى صاحب اختيارى و مالك بودنش و علامتى از علامتهاى قدرت و تسلط و تواناييش قرار داد. و تو را با فزونى يافتن، و كم شدن و كاستن، و طلوع كردن و درآمدن، و غروب نمودن و پنهان شدن، و به نورافشانى كردن و گرفته شدن بكار گرفت. در همهى اين ادوار و احوال و چگونگيها تو او را مطيع و فرمانبردار و به سوى خواسته و ارادهى او شتابان هستى.
﴿3﴾
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِي أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
(3) پاك و منزه است او، كه چه تدبير و پيشبينى نيكو در كار تو كرده، و چه صنع و قدرت نمايى دقيق و ظريف و باريكى دربارهى تو بكار برده است. تو را كليد ماهى جديد و نو براى كارى تازه قرار داده.
﴿4﴾
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ ، وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ ، وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ ، وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلَالَ بَرَكَةٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ ، وَ طَهَارَةٍ لَا تُدَنِّسُهَا الآْثَامُ
(4) پس، از خدا كه پروردگار، آفريدگار، اندازهگيرى كننده و صورتگر و صورت آفرين من و تو است مىخواهم كه بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرستد و تو را هلال بركت، و ماه نو خير و نيكى گرداند؛ كه گذشت ايام و سپرى شدن روزها آن بركت را نابود نسازد. و ماه نو پاكيزهاى قرار دهد كه گناهان آن را چركين نسازد.
﴿5﴾
هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ ، وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِيهِ ، وَ يُمْنٍ لَا نَكَدَ مَعَهُ ، وَ يُسْرٍ لَا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ ، وَ خَيْرٍ لَا يَشُوبُهُ شَرٌّ ، هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ .
(5) هلال ايمنى از بلاها و آفتها، و ماه سلامتى از گناهان و زشتىها، و ماه نو نيكبختى و خوش يمنى كه نحوست و بدى در آن نباشد، و ماه بركت و خوشحالى كه سختى در زندگى با آن نباشد، و ماه آسانى و راحتى كه سختى و دشوارى با آن آميخته و درهم نگردد، و ماه خيرى كه هرگز در آن شر ديده نشود، و ماه ايمنى و ايمان و نعمت و احسان و سلامتى و اسلام قرار دهد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ ، وَ أَزْكَى مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ ، وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِلتَّوْبَةِ ، وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْحَوْبَةِ ، وَ احْفَظْنَا فِيهِ مِنْ مُبَاشَرَةِ مَعْصِيَتِكَ
(6) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و ما را از خشنودترين كسانى كه ماه نو بر آنها طلوع كرده و تابيده قرار ده. و از پاكيزهترين كسانى كه به سوى آن ماه، بندگى و پرستش كردهاند بگردان. و ما را در آن ماه، براى بازگشت و توبه، موفق گردان. و از گناه و نافرمانى نگهدار. و ما را از انجام دادن نافرمانى خودت حفظ كن.
﴿7﴾
وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ نِعْمَتِكَ ، وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ .
(7) و شكر و سپاسگزارى نعمتت را در آن ماه به ما الهام كن. و سپرهاى سلامتى و عافيت را در آن به ما بپوشان. و با كامل انجام شدن طاعت و فرمانبريت در آن، احسان و بركتت را بر ما تمام گردان؛ كه تو بسيار احسان كننده و ستوده و بزرگوارى.
و درود خدا بر محمد و آل محمد كه طيب و طاهرند.