دعای 43 ( دعا هنگام نگاه کردن به هلال ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) خدايا اين ماه مبارك (رمضان) كه در آن قرآن نازل شد براى هدايت مردم و ادله روشن براى راهنمائى و جدا ساختن حق و باطل در آن مقرر گرديد اينك فرا رسيد و ما را در اين ماه و ماه را براى ما سلامت بدار و براى ما اين ماه را آسايش و عافيت مسلم فرما اى آنكه طاعت اندك ما بندگان را اخذ كرده و مقابلش پاداش بسيار عطا مى‌كنى از من هم اين قليل طاعت بپذير اى خدا از تو درخواست مى‌كنم كه بهر كار خيرى مرا راه نشان دهى و از هر چه محبوب تو نيست مرا مانع شوى اى مهربانترين مهربانان عالم اى كسى كه از من و از بديهائى كه از شرم خلق پنهان داشتم در گذشتى و اى كسى كه مرا به ارتكاب گناهان مواخذه نفرمودى عفو تو عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى ذات بزرگوار اى خداى من تو مرا موعظه كردى (در كتابت) و من نشنيدم و از هر حرام انزجار دادى و من ترك ننمودم چه عذر به درگاهت آورم از من درگذر اى خداى با كرم و بخشش عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى خدا از تو درخواست مى‌كنم راحتى در وقت مرگ و آمرزش هنگام حساب اگر گناه از بنده بزرگ است عفو و بخشش از تو نيكو است اى كه تقوى و آمرزش سزاوار تست عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى خداى من بنده‌ى تو فرزند بنده و كنيز توام ضعيف و ناتوانم و به رحمت بى‌پايانت محتاج و توئى كه ثروت و بركت نازل بر بندگانت مى‌كنى تو قاهر و مقتدرى تو اعمال خلق به شمار آورده و روزيشان تقسيم كرده‌اى و زبانهاشان مختلف و رنگهاشان گوناگون ساختى خلقتى پس از خلقتى ديگر آفريدى بندگان از علم تو آگاه نيستند و به قدر و مقامت پى نتوانند برد و همه ما خلائق به رحمتت محتاجيم پس تو به كرم و بزرگوارى خود روى از من مگردان و مرا در مقام عمل و آرزو و در قضا و قدر از شايستگان خلقت قرار ده خدايا مرا با بهترين حال باقى بدار و در بهترين حال بميران كه آن حال دوستى با اولياء تست و دشمنى با اعدايت و شوق لقايت و ترس از قهر و جلالت و حال خشوع به درگاهت و وفاى به عهدت و به تسليم و رضايت و با تصديق به كتابت و پيروى از سنت پيغمبرت مرا بدين حال بميران اى خدا آنچه در دلم از شك و ريب و انكار و ياس و نوميدى و شادى و سركشى و عياشى و اسراف يا تكبر و خودپسندى يا رياكارى و خودنمائى يا شقاوت و نفاق و دوروئى يا كفر و فسق و گناه يا بزرگى نخوت يا هر چه تو نپسندى از تو درخواست مى‌كنم كه همه را از دلم دور گردانى و اين اوصاف را بدل كنى به ايمان به وعده‌هاى خود و وفاى به عهدت و رضا و خوشنودى به قضايت و زهد در دنيا و شوق و رغبت به آنچه نزد تست (در عالم آخرت) و آگاهى اطمينان خاطر و توبه‌ى نصوح كه من اين امور را اى پروردگار عالم از تو مى‌طلبم اى خداى من تو بس با حلم و بردبارى خلق كه تو را معصيت مى‌كنند گويا نمى‌بينى و بس با جود و كرمى اطاعتت كه مى‌كنند گويا هيچ معصيت نكرده‌اند و من با هر كه معصيت نكرده است همه ساكنان زمين توايم پس با ما به فضل و رحمتت كرم فرما و به عادتت كه خير و احسان است رفتار كن اى مهربانترين مهربانان عالم و درود فرست بر محمد و آل پاكش درودى پيوسته كه جز كسى آن را به حد و شمار و قدر و اندازه در نياورد اى مهربانترين مهربانان عالم.

(2)

(3)

(4)

(5)

(6)

(7)