دعای 43 ( دعا هنگام نگاه کردن به هلال ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) تو اى موجود موجود مطيعى رونده چون دونده بر سريعى تو اى گردنده‌ى حيران ز تدبير در افتادى گذرگاهى ز تقدير

(2) بر آن كس را كه از نور تو تابش كه بر اين تيرگيها داده كاهش و ابهام غبار از سايه‌ى تو زدوده كوه دشت از مايه تو ترا چون آيتى محكم ز آيات قرارش داده بر هر اشتباهات و بر آن روشناييت علامت علامتهاى ديگر را ز قدرت كه حاكم هست بر آنش بيفزود كه گاهى در كمالى گاه نابود و گاهى نقص و گاهى بر رجوعت و گاهى در غروب و گه طلوعت و گاهى منخسف بر جلوه‌ى ما در ايمانم از اين حى توانا كه تو يا در افول و يا طلوعت و يا در انخساف و زان رجوعت درخشش يا كه در نقص و كمالى از اين گردش همى حالى به حالى عبادت كرده بر فرمان يزدان اطاعت كرده بر آن حى سبحان و جز عليا الهى در مشيت ندارى قدرتى نى بر ارادت‌

(3) خداوند تعالى و مبينى به زيبا آفريدت اين چنينى ز ترتيب نظام و سير گردش قرارت داده بر ميلش ز بينش از اين صنعت بديع و بس دل‌آرا بجز دست خداوند توانا برازنده به كس نبود ز صنعت بر آن نقش وجود تو ز خلقت ترا پروردگار ما ز خلقت كه همچون يك كليدى آفريدت كه دوره بر نوينى را در آن حال حوادث تازه‌اى دارى به دنبال‌

(4) خداوند تعالى با حسابش من و تو آفريد و كائناتش تو و من را به تنظيمى ز فطرت و بر اين سرنوشت ما به صورت كه بر لوح وجودى نقش ما بست از او اين مسئلت زين خواهشم هست كه بر روح محمد (ص) هم ز اولاد ز رحمت مرحمت تا روح او شاد ترا از آن بديعى در هلالت كه آيت رحمتى باشد علامت از آن رحمت كه باشد پر ز وسعت بركت داده بر افزون نعمت گذشت روزها شبها ز ايام زوالى نى پذيرد نى در اتمام‌

(5) به درگاه خداوندى كه والاست كه او هم رازق و هم خالق ماست از او اين مسئلت بر اين عقيده كه از آن طلعت تو بر طليعه طليعه را قرار عصمت ما كند دور از گنه زين عزت ما شقاوت را ز جان ما كند دور كه در ظلت از آن گرديده منصور به درگاه خداوند تعالى از او اين مسئلت دارم تقاضا كه با آن طلعت تو در سماوات كه همچون انجمى امن و امانات كشد سر از افق بر زندگيم به دورى از گنه زين بندگيم به درگاه خدا زين مسئلت را كه با آن طلعت تو مرتبت را ترا با آن طلوعت در سعادت ز تو آن ميمنت نعمت و آيت كه تا از هر طلوع و يا غروبت ز ما دورى كند رنج و نحوست و همراه تو نورى را ز خيرات بپاشد نعمتى دور از بليات و احسان و سلامت را در اسلام جهانى بهره‌ور گردد در ايام‌

(6) الهى بر محمد هم ز آلش درودت باد بر صدق كمالش چنان كن ابتدايى را ز هر ماه ز خشنودى ما باشد به درگاه در آن لحظه كه چشم بندگانت نظر بر ماه باشد ارمغانت ز چشم ما به پاكى ستاره كه بر آن چشمه‌ى ماهت نظاره و قلب ما سعادتمندتر قلب كه بر مهر و محب تو شود جلب ز توفيقى عنايت كن در اين ماه به سوى رحمت و احسان ز درگاه كه لب را بهر توبت در انابت و دستى بر دعا و بر عبادت و در اين ماه نو اى خالق نور به جان ما ز عصيانى نما دور نصيب ما نفرمايى خطايى ز لغزش دور دار و از مناهى‌

(7) رفيق ما نما توفيق رحمت كه تا ما بر سپاس تو ز نعمت و بر سى روزه عمرى را كزين ماه به تكميل عبادت سوى درگاه خداى رحمت و نعمت تويى تو و بر شايسته‌ى منت تويى تو برازنده تويى بهر ستايش ز شكرت بر اطاعت در نيايش‌