وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَي الْهِلَالِ
هنگامى كه به هلال مىنگريست
﴿1﴾
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ .
(1) اى موجود مطيع، اى دوندهى سريع. اى گردندهى سرگردان در گذرگاه تقدير. اى گذرنده از فلك تدبير!
﴿2﴾
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ ، وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ ، وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ ، وَ امْتَهَنَكَ بِالزِّيَادَةِ وَ النُّقْصَانِ ، وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ ، وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ ، فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ ، وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ
(2) به آنكس كه از فروغ تو تيرگيها را روشن ساخت و در سايهى تو غبار ابهام را از كوه و دشت بزدود و تو را آيتى از آيات محكمهى خويش قرار داد و به روشنائى تو علامت ديگرى بر علامتهاى قدرت و سلطنت خود برافزود و تو را گاهى در نقص و گاهى در كمال، گاهى در طلوع و گاهى در غروب گاهى درخشان و گاهى منخسف به جلوه انداخت ايمان دارم. تو در طلوع و افول و انخساف و درخشش و نقص و كمال متعبدانه از فرمان آفريدگار متعال اطاعت همى كنى و جز مشيت علياى الهى مشيت و ارادتى ندارى.
﴿3﴾
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِي أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
(3) پروردگار متعال بزرگ است كه تو را بدين زيبائى آفريد و اين چنين ترتيب و نظام در سير و گردش تو قرار داد.
سبحانه ما اعجب مادبر فى امرك و الطف ما صنع فى شانك. جعلك مفتاح شهر حادث لامر حادث.
اين صنعت لطيف و بديع جز به صنعتگرى كه نقش وجود برآورده برازنده نيست.
تو را پروردگار متعال، همچون كليدى آفريد كه دورهى نوينى را مىگشائى و حادثهى نوينى به دنبال دارى
﴿4﴾
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ ، وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ ، وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ ، وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلَالَ بَرَكَةٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ ، وَ طَهَارَةٍ لَا تُدَنِّسُهَا الآْثَامُ
(4) و من از درگاه خداوند عظيم كه خداى من و تو را آفريدگار كائنات است، از درگاه خدائى كه من و تو را آفريده و سرنوشت من و تو را تنظيم فرموده و صورت من و تو را بر لوح وجود نقش بسته مسئلت دارم به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرستند و تو را اى هلال بديع! آيت رحمت و علامت بركت قرار دهد. رحمتى كه وسيع باشد و بركتى كه با مرور ايام و گذشت روزها و شبها زوال نپذيرد.
از درگاه پروردگار كه آفرينندهى ماست مسئلت كنم طلعت تو را طليعهى عصمت ما قرار دهد عصمتى كه هرگز با دست معصيت به هم نشكند و رنگ شقاوت بر جان ما ننشاند.
﴿5﴾
هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ ، وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِيهِ ، وَ يُمْنٍ لَا نَكَدَ مَعَهُ ، وَ يُسْرٍ لَا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ ، وَ خَيْرٍ لَا يَشُوبُهُ شَرٌّ ، هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ .
(5) از درگاه پروردگار متعال مسئلت دارم كه با طلعت تو ستارهى امن و امان از افق زندگى ما سر بركشد و دنياى ما از آفتها و معصيتها ايمن بماند. از درگاه پروردگار بزرگ مسئلت دارم كه طلعت تو را با طلوع سعادت دمساز فرمايد. تو آيت سعادت و ميمنت و گشادگى و نعمت باشى و با طلوع تو نحوست و رنج و ملال و وبال غروب كنند. به همراه تو فروغ خيرات و حسنات بر زندگانى ما بتابد و نعمت و احسان و سلامت و اسلام بهرهى جهانيان گردد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ ، وَ أَزْكَى مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ ، وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِلتَّوْبَةِ ، وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْحَوْبَةِ ، وَ احْفَظْنَا فِيهِ مِنْ مُبَاشَرَةِ مَعْصِيَتِكَ
(6) اى پروردگار من! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و چنان كن كه ما در ابتداى اين ماه از همگان راضيتر و خشنودتر باشيم. بندگان تو در اين لحظه به ماه مىنگرند، مقرر فرماى چشمان ما پاكترين چشمى باشد كه به چشمهى ماه مىنگرد و قلبهاى ما سعادتمندترين قلبى باشد كه از مهر و محبت تو آكنده است.
اى خداوند متعال! در اين ماه نو توفيقى عنايت فرماى كه به سوى رحمت و احسان تو باز گرديم و لب به توبه و انابت بگشائيم و دست به دعا و نياز برداريم. در اين ماه نو اى پروردگار بزرگ جان ما را از آلايش عصيان به دور دار و خطا و لغزش را نصيب ما مفرماى.
﴿7﴾
وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ نِعْمَتِكَ ، وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ .
(7) توفيق تو رفيق ما باشد تا سپاس نعماى تو بگذاريم و عمر سى روزهاش را با تكميل طاعت و عبادت خويش به سر رسانيم. آنكس كه خداوند نعمت و شايستهى منت است توئى. توئى كه برازندهى ستايش و نيايش باشى.
و صلى الله على محمد و آله الطيبين الطاهرين.