وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَي الْهِلَالِ
دعاى آن حضرت- كه درود بر او باد- به هنگام ديدن ماه نو
﴿1﴾
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ .
(1) اى آفريده شدهى فرمانبردار، اى هميشه در رفتار شتاب كننده، اى آمد و شد كننده در منزلها و جاهايى كه مقرر شده.
﴿2﴾
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ ، وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ ، وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ ، وَ امْتَهَنَكَ بِالزِّيَادَةِ وَ النُّقْصَانِ ، وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ ، وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ ، فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ ، وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ
(2) اى تصرف كننده در فلك و چرخى كه جاى تدبير و نظم امور است، ايمان آوردم به كسى (خدايى) كه به وسيلهى تو تاريكها را روشن كرده، و به سبب تو مشكلات امور را آشكار ساخت، تو را نشانهاى از نشانههاى پادشاهى و علامتى از علامتهاى قدرت و توانايىاش بر همه چيز قرار داد، تو را با فزونى، و كاستن، و طلوع و هويدا شدن، و غروب و پنهان گشتن، و روشن گرديدن، و يا كسوف (تيره ساختن) به كار گرفت. در همهى آن حالات و چگونگىها تو او را فرمانبردار و به ارادهى حضرتش در حركت هستى.
﴿3﴾
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِي أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
(3) منزه و پاك از نقايص است او چه شگفت است آنچه بر حسب ارادهاش در آفرينش تو مقدر نموده و چه دقيق است آنچه دربارهى تو انجام داده و تو را كليدى نو براى ماهى نو قرار داده!
﴿4﴾
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ ، وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ ، وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ ، وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلَالَ بَرَكَةٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ ، وَ طَهَارَةٍ لَا تُدَنِّسُهَا الآْثَامُ
(4) از خدايى كه پروردگار من و تو و آفرينندهى من و تو و تقدير كنندهى من و تو و صورت بخشندهى من و توست درخواست مىنمايم كه درود فرستد بر محمد و آل او، و تو را ماه بركت و نيكى گرداند كه روزگاران آن بركت را از ميان نبرد، و ماه با طهارت و پاكى كه گناهان، آن را آلوده نسازد.
﴿5﴾
هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ ، وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِيهِ ، وَ يُمْنٍ لَا نَكَدَ مَعَهُ ، وَ يُسْرٍ لَا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ ، وَ خَيْرٍ لَا يَشُوبُهُ شَرٌّ ، هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ .
(5) ماه ايمنى از آفتها و تباهىها و سلامتى و بى گزندى از بدىها، ماه سعادت و نيكبختى كه نحسى و بد اخترى در آن راه نيابد، و ماه بركت كه سختى در زندگى با آن نباشد، و ماه آسانى كه دشوارى با آن نياميزد، و ماه خير و نيكى كه بدى با آن آميخته نگردد و اين ماه، ماه ايمنى، و ايمان و نعمت و احسان و سلامتى و اسلام و فرمانبرى از آنچه دستور دادهاند باشد.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ ، وَ أَزْكَى مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ ، وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِلتَّوْبَةِ ، وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْحَوْبَةِ ، وَ احْفَظْنَا فِيهِ مِنْ مُبَاشَرَةِ مَعْصِيَتِكَ
(6) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و ما را از خشنودترين كسانى كه هلال بر آنها طلوع نموده، و از منزهترين كسانى كه به آن نگاه كردهاند و از نيكبختترين كسانى كه تو را در آن ماه پرستش مى كنند، قرار ده و ما را در آن براى توبه و بازگشت (از گفتار و كردار ناشايست) توفيق ده و از گناهان حفظ فرما، و از پرداختن به معصيت و نافرمانىات نگاهدار.
﴿7﴾
وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ نِعْمَتِكَ ، وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ .
(7) و سپاسگزارى از نعمت و بخشش خود را در دل ما انداز، و جامههاى عافيت (از هر بدى و زيان) را به ما بپوشان و به وسيلهى كامل كردن طاعت و فرمانبرىات در آن، نعمت خود را بر ما كامل ساز، زيرا تو بسيار نعمت دهنده و ستوده شدهاى و درود خدا بر محمد و آل او كه از هر گناهى پاكيزه و از اوصاف ناپسنديده پاك هستند.