وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَي الْهِلَالِ
دعاى امام به هنگام تماشاى مه نو (و خطاب به هلال)
﴿1﴾
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ .
(1) اى آفريدهى رام و فرمانبر! و اى روندهى سبك سير و تيزتك! و اى هميشه در منازل معين (فلكى) در رفت و آمد! و اى در آسمان چارهگرى رهنورد!
﴿2﴾
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ ، وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ ، وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ ، وَ امْتَهَنَكَ بِالزِّيَادَةِ وَ النُّقْصَانِ ، وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ ، وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ ، فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ ، وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ
(2) من ايمان آوردهام به خدايى تاريكىها را به (نور) تو روشن كرد، و ناديدنىهاى ابهام برانگيز را (به فروغ تو) آشكار ساخت، و تو را نشانهاى از نشانههاى سيطره و چيرگى خود، و آيتى از آيات قدرت و توانايى خويش قرار داد، و تو را (در همهى حالات چه) در كمال و (چه در) نقصان و (چه به هنگام) طلوع و (يا به گاه) غروب و افول و (چه در نهايت) روشنايى و (يا در زمان) خسوف و گرفتگى (بنا به ارادهى خويش) به كار گرفت و تو در تمامى اين احوال رام و فرمانبر او بودى و به ارادهى او در شتاب.
﴿3﴾
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِي أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
(3) (چه) پاك و منزه است خداوند! و چه شگفتانگيز و حيرتآور است تدبيرى كه در كار تو كرد! و چه لطف و زيبا هنرى كه در مورد توبه كار بست! (و) تو را كليد ماه نو براى كارى تازه و نو ساخته و پرداخته كرد؛
﴿4﴾
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ ، وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ ، وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ ، وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلَالَ بَرَكَةٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ ، وَ طَهَارَةٍ لَا تُدَنِّسُهَا الآْثَامُ
(4) بنابراين من از پيشگاه خداوندى كه پروردگار من و پروردگار توست، و آفرينندهى من و آفرينندهى تو، و تقدير كنندهى امور من و تو، و صورتگر من و توست، درخواست مىكنم كه بر محمد و آل او درود فرستد و تو را ماه مبارك و فرخندهاى سازد كه گذشت روزگاران بركات او را از ميان برندارد، و ماه پاكى و پاكيزگى كه (پليدى) گناهان (مكدر و) آلودهاش نسازد؛
﴿5﴾
هِلَالَ أَمْنٍ مِنَ الآْفَاتِ ، وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ ، هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِيهِ ، وَ يُمْنٍ لَا نَكَدَ مَعَهُ ، وَ يُسْرٍ لَا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ ، وَ خَيْرٍ لَا يَشُوبُهُ شَرٌّ ، هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ .
(5) ماهى كه از (گزند) آفات در امان باشد، و از (آسيب) گناهان به دور، ماهى با خير و شگون و بركنار از نحوست (و بدى)، (ماهى سراسر) فرخندگى و خوشى كه شومى و ناگوارى از پى نداشته باشد، (ما) آسايش و آسانى بدون سختى دشوارى، و (ماه) خير و بركت كه آلودهى به شر نشود، ماه امن و امان و نعمت و احسان و سلامت و (سرافرازى) اسلام (و تسليم دشمن در برابر اوامر و نواهى حق).
﴿6﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ ، وَ أَزْكَى مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ ، وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِلتَّوْبَةِ ، وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْحَوْبَةِ ، وَ احْفَظْنَا فِيهِ مِنْ مُبَاشَرَةِ مَعْصِيَتِكَ
(6) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و ما را در زمرهى خشنودترين و پسنديدهترين كسانى قرار ده كه (فروغ) ما نو بر آنان دميد، و از پاكترين انسانهايى كه به آن نظر كردند، و از خوشبختترين افرادى كه در اين ماه بندگى و عبادت تو كنند، و (اى خداى مهربان!) تو ما را (در اين ماه) توفيق توبه عنايت كن و از گناهمان دور نگهدار و از ارتكاب معصيت و نافرمانى خويش بازمان دار؛
﴿7﴾
وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ نِعْمَتِكَ ، وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ .
(7) و توفيق شكر نعمت خو را به ما ارزانى دار، و لباس عافيت را در اين ماه بر (اندام) ما بپوشان، (و ما را به سپر سلامت مجهز گردان)، و با توفيق طاعت و اطاعت كامل، نعمت خود را بر ما تمام كن، چرا كه تو بخشنده ستودهاى، و درود خدا بر محمد و خاندان پاك و پاكيزهى او باد!