دعای 48 ( دعا برای روز عید قربان و جمعه ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا امروز روزى مبارك و فرخنده است و مسلمانان در هر گوشه و كنار زمين، گرد هم آمده‌اند؛ گروهى به نيازخواهى از تو، عده‌اى در طلب نعمت‌هايت، جمعى اميدوار، و دسته‌اى با ترس و لرز، و تو نيازهاى ايشان را مى‌بينى. حال از تو مى‌خوام كه به لطف و كرم خود، و به آسان بودن خواهش من نزد تو، بر محمد و خاندانش درود فرستى.

(2) خدايا، اى پروردگار ما، از آنجا كه فرمانروايى هستى از آن تو، و حمد و ستايش براى توست، و جز تو هيچ خدايى نيست، و تويى آن خداوند بردبار بزرگوار مهربان بخشنده‌ى نعمت و صاحب شكوه و بزرگى و پديدآورنده‌ى آسمان‌ها و زمين، از تو مى‌خواهم كه هر گاه ميان بندگان مؤمن خود نيكى و تندرستى و بركت و توفيق بندگى را تقسيم كنى، يا به كار خيرى بر آنان منت نهى و به وسيله‌ى آن به سوى خود هدايتشان فرمايى، يا آنان را نزد خود والامرتبه گردانى، و يا از خوبى‌هاى دنيا و آخرت چيزى به آنان عطا كنى، نصيب و بهره‌ى من از اين بخشش‌ها را بيفزايى.

(3) خدايا، از آنجا كه فرمانروايى هستى از آن تو، و حمد و ستايش براى توست، و جز تو هيچ خدايى نيست، از تو مى‌خواهم كه بر محمد- كه بنده و فرستاده و حبيب و برگزيده‌ى تو از ميان آفريدگان است- و خاندان محمد- كه نيكان و پاكان و خيرخواهان‌اند- درود فرستى؛ درودى كه تنها خود شمارش آن توانى كرد. و ما را در دعاهاى شايسته‌ى بندگان مؤمنت كه در اين روز تو را مى‌خوانند، شريك گردانى، اى پروردگار هستى‌ها، و ما و ايشان را بيامرزى، كه تو بر هر كار توانايى.

(4) خدايا من با نياز خود به سوى تو آمده‌ام، و بار فقر و احتياج و تهى‌دستى خود را بر درگاه تو فرود آورده‌ام. در حالى كه اطمينان من به آمرزش و رحمت تو بيش از اطمينانم به كارهايى است كه انجام داده‌ام؛ زيرا عرصه‌ى آمرزش و رحمت تو بسى پهناورتر از محدوده‌ى گناهان من است. پس بر محمد و خاندان محمد درود فرست و خودت هر نياز مرا برآورده ساز، كه تو بر اين كار قدرت دارى، و اين بر تو آسان است، و من فقير درگاه توام و تو از من بى‌نيازى؛ زيرا به هر خيرى كه رسيده‌ام، به لطف تو بوده است، و جز تو كسى بدى‌ها را از من دور نكرده است، و من در كار اين جهان و آن جهان خود، به غير تو اميد ندارم.

(5) خدايا، كسانى آماده و مهيا شده‌اند كه به اميد عطاها و بخشش‌هاى مخلوق تو و رسيدن به صله‌ها و جايزه‌هايش، آهنگ رفتن به سوى او كنند، اما من، اى خداى نعمت دهنده، امروز خود را مهيا و آماده كرده‌ام كه به اميد آمرزش و احسان تو ساز و برگ سفر بربندم و در طلب عطايا و جايزه‌هايت به سوى تو آيم.

(6) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و امروز آن اميد مرا به نااميدى بدل مكن، اى آن كه اصرار خواهندگان تو را به زحمت نيندازد، و عطايت از تو هيچ نكاهد. من نه به دلگرمى كار شايسته‌ى خود به سوى تو آمده‌ام، و نه به اميد شفاعت هيچ آفريده‌اى، مگر شفاعت محمد و اهل بيت او، كه سلام تو بر او و آنان باد.

(7) به درگاهت آمده‌ام، با اقرار به گناه و ستمى كه بر خود روا داشته‌ام. آمده‌ام در حالى كه اميدم به آمرزش بزرگ توست كه با آن از خطاكاران درگذشته‌اى، و سرگرمى درازمدت ايشان به گناه بزرگ، مانع نمى‌شود كه تو همچنان مهر و مغفرت خود را نصيب آنان فرمايى.

(8) اى آن كه دامنه‌ى رحمتت بسى گسترده، و مجال عفو و بخششت بسيار است. اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى كريم، اى خداى كريم، بر محمد و خاندان محمد درود فرست و باز هم رحمت خود را به من كرامت كن، و به فضل خود مرا بنواز، و با آمرزش خود مرا احاطه نما.

(9) خدايا، اين جايگاهم براى جانشيان و برگزيدگان تو، و مكان امانتداران توست در آن درجات متعالى كه مخصوص ايشان گردانيده‌اى، ولى ديگران به ناحق آن را ربوده‌اند؛ و اين، تقدير تو بوده است. فرمان تو چيرگى‌ناپذير است، و از تدبير ناگزير تو، هر گونه و هر جا كه اراده كنى، گريزى نيست. از آنجا كه تو به مقتضاى حكمت خود را از همه داناترى، درباره‌ى آفرينش و اراده‌ى خود متهم نيستى؛ تا اين كه برگزيدگان و جانشينانت شكست خوردند و حقشان از دست برفت، و اينك مى‌نگرند كه فرمان تو دگرگون شده، و كتابت به گوشه‌اى افتاده، و واجبات تو از سمت و سويى كه خود مقرر فرموده‌اى منحرف گرديده، و سنت‌هاى پيامبرت به حال خود رها شده است.

(10) خدايا، دشمنان ايشان، از پيشينيان و پسينيان، را لعنت فرست، و كسانى را كه به كارهاى آنان راضى بوده‌اند، و نيز ياران و پيروانشان را لعنت كن.

(11) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، كه تو ستوده خصال و بزرگوارى؛ همچون درودها و بركات و سلام‌هايت كه بر بندگان برگزيده‌ى خود، ابراهيم و خاندان ابراهيم، فرستاده‌اى. و در گشايش و آسايش و يارى كردن و قدرت بخشيدن و حمايت ايشان تعجيل فرما.

(12) خدايا، مرا از كسانى قرار ده كه تو را يگانه مى‌دانند، و حق را پذيرفته‌اند، و فرستاده‌ات را تصديق كرده‌اند، و پيشوايانى را كه طاعت آنان را لازم گردانده‌اى و برنامه‌ى توحيد و ايمان به تو به وسيله و به دست ايشان اجرا مى شود، از جان و دل پذيرا شده‌اند. چنين باد اى پروردگار هستى‌ها.

(13) خدايا، خشم تو را جز بردبارى‌ات فرو نمى‌نشاند، و شدت خشمت را جز بخشش تو مانع نمى‌شود، و در برابر عذاب تو جز رحمتت پناهگاهى نيست، و جز زارى در پيشگاه تو، چيزى مرا از عقابت نجات نمى‌بخشند. پس بر محمد و خاندان محمد درود فرست. و اى معبود من، تنها با قدرت خود، كه با آن بندگان بى‌جان خود را زنده مى‌كنى و سرزمين‌هاى مرده را حيات مى‌بخشى، در كار ما گشايشى حاصل كن.

(14) اى معبود من، مرا به اندوه و غم نميران تا اين كه خواهشم را برآورى و اجابت دعايم را به من بنمايى و طعن تندرستى را تا زنده‌ام به من بچشانى. مرا دشمن شاد مگردان، و او را بر گردن من سوار مكن، و بر من چيره‌اش مساز.

(15) معبود من، اگر تو مرا بلندمرتبه گردانى، چه كسى خوار و ذليلم تواند كرد؟ اگر تو مرا حقير سازى، كيست كه سربلندم نمايد؟ اگر تو مرا گرامى بدارى، چه كسى حقير و ناچيزم تواند شمرد؟ اگر تو مرا به حقارت درافكنى، ديگر چه كسى گرامى‌ام تواند داشت؟ اگر تو مرا عذاب كنى، كيست كه بر من رحمت آورد؟ و اگر هلاكم سازى، چه كسى مى‌تواند به اعتراض در برابرت بايستد يا از كار تو پرسش نمايد؟ نيك دانسته‌ام كه حكم تو را ستمى در پى نيست، و تو در انتقام گرفتن شتاب نمى‌ورزى؛ زيرا كسى شتاب مى‌كند كه مى‌ترسد چيزى را از دست بدهد، و كسى محتاج ستم است كه ناتوان باشد؛ حال آن كه تو- اى معبود من- از اين چگونگى‌ها، برترى و والاتر.

(16) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا هدف تيرهاى بلا، و در برابر طوفان خشم خود قرار مده. مهلتم ده و اندوهم را ببر. دستم را بگير و از لغزش نگاه دار و با بلاهاى پى‌درپى ميازماى، كه تو ناتوانى بيچارگى و زارى مرا به درگاه خود مى‌بينى.

(17) خدايا، من امروز از خشم تو به خودت پناه مى‌آورم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا در پناه خود گيرد.

(18) از شدت خشمت از تو امان مى‌طلبم. پس برمحمد و خاندانش درود فرست و مرا در امان دار.

(19) از تو مى‌خواهم كه مرا از عذاب خود ايمنى بخشى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا ايمن گردان.

(20) از تو هدايت مى‌جويم، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به راه راست ببر.

(21) از تو مى‌خواهم كه يارى‌ام كنى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا مدد فرما.

(22) از تو رحمت و بخشش مى‌طلبم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و بر من رحمت آور.

(23) از تو مى‌خواهم كه مرا كفايت كنى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و خود مرا كفايت كن.

(24) رزق و روزى خود را از تو مى‌خواهم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و روزى‌ام را برسان.

(25) از تو يارى و كمك مى‌خواهم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا يارى ده.

(26) از تو مى‌خواهم كه گناهان پيشين مرا بيامرزى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا بيامرز.

(27) از تو مى‌خواهم كه مرا از گناه نگه دارى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا نگاه دار، كه اگر تو بخواهى، من هرگز به كارى كه ناپسند تو باشد، باز نخواهم گشت.

(28) اى پروردگار من، اى پروردگار من، اى مهربان، اى بخشنده، اى صاحب بزرگى و احسان تمام، بر محمد و خاندانش درود فرست و همه‌ى آنچه را از تو خواسته‌ام و طلب كرده‌ام و با آن به تو روى آورده‌ام، به من ارزانى كن. آن را براى من بخواه و مقدر نماى، و به مقتضاى آن فرمان بران و آن را روا بدار. و در آن خواسته‌ها كه بر مى‌آورى، خير مرا قرار ده، و آن را براى من پربركت ساز، و با آن بر من تفضل فرما. و با آنچه به من عطا مى‌كنى، نيكبختم گردان، و از فضل خود و نيكى‌هاى گسترده كه نزد توست بر من بيفزا، كه تو توانگر و بخشنده‌اى، و آن را به نيكى و نعمت‌هاى آخرت پيوند بزن، اى مهربانترين مهربانان.