دعای 48 ( دعا برای روز عید قربان و جمعه ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خدايا! اين، روزى مبارك و با ميمنت است، و مسلمانان، در اين روز، در همه جاى زمين تو اجتماع نموده‌اند- مسئلت‌كننده‌ى ايشان و خواهنده و اميدوار و ترسان- همه حضور دارند و ناظر در حوائجشان توئى، پس به جود و كرمت و اينكه خواسته‌ى من، براى تو آسان و ناچيز مى‌باشد، از پيشگاهت درخواست مى‌كنم كه بر محمد و آل او درود فرستى، و از تو مسئلت مى‌نمايم‌

(2) خدايا!- اى پروردگار ما- (بدين سبب) كه پادشاهى و ستايش، مخصوص تو است، جز تو معبودى نيست، (توئى) بردبار، كريم، مهربان، نعمت‌بخش، صاحب جلال و اكرام، پديدآورنده‌ى آسمانها و زمين، (از تو مى‌خواهم) كه هرگاه ميان بندگان مومنت چيزى از نيكى يا عافيت يا بركت يا هدايت يا توفيق طاعتت، تقسيم مى‌نمايى، يا فايده‌اى به ايشان بخشيده، (كه) به وسيله‌ى آن به سوى ذات مقدست هدايتشان مى‌فرمايى، يا مرتبه‌ى آنان را در پيشگاهت رفيع مى‌سازى، يا به سبب آن، بهره‌اى از خير دنيا و آخرت به آنان لطف مى‌كنى (مى‌خواهم) كه بهره و نصيب مرا از آن، فراوان سازى.

(3) و از تو خدايا! كه پادشاهى و ستايش، مخصوص تو است، معبودى جز تو نيست، درخواست مى‌كنم كه رحمت فرستى بر محمد: بنده‌ات، و فرستاده‌ات، و دوست، و برگزيده‌ات، و انتخاب شده از آفريدگانت، و بر آل محمد كه نيكان، پاكان، نيكوكارانند، درود و رحمتى كه كسى مگر تو نتواند تمامى آن را احصاء نمايد و بشمرد، و (مسئلت مى‌نمايم كه) ما را در دعاى شايسته‌ى هر يك از بندگان مومنت كه تو را در اين روز، خوانده است (يا بخواند) شريك سازى، اى پروردگار جهانيان!، و مى‌خواهم كه ما و ايشان را بيامرزى، كه تو بر هر چيز، كمال قدرت را دارى.

(4) خدايا! حاجتم را به درگاه تو آوردم، و امروز، بار فقر و فاقه و مسكنتم را بر در خانه‌ات نهادم، و من، به آمرزش و رحمتت مطمئن‌ترم تا به عملم، و البته كه آمرزش و رحمت تو دامنه‌دارتر از گناهان من است، پس بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و هر حاجتى كه دارم چون تو بر آن، قدرت دارى، و براى تو آسان است، و به خاطر نيازم به تو، و بى‌نيازى‌ات از من، روا ساختن آن حاجات را تو خود بر عهده‌گير، زيرا من هرگز- مگر از جانب تو- به خيرى نرسيده‌ام و هيچگاه، شرى را كسى جز تو، از من بازنداشته، و در كار آخرت و دنياى خود، به كسى غير از تو اميد ندارم.

(5) خدايا! هر كس براى رفتن به سوى مخلوقى، به اميد صله و عطاياى او و طلب بخشش، و جايزه‌اش مهيا شود، و خود را آراسته سازد، و ساز و برگ گيرد، و آماده گردد، پس- اى مولاى من!- امروز، مهيا شدنم، و آراسته گشتنم، و ساز و برگ گرفتنم، و آمادگى‌ام، به اميد عفوت، و براى صله‌ات، و طلب بخشش، و جايزه‌ى تو است.

(6) خدايا! پس بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و در اين روز، اميد مرا به نوميدى، مبدل مفرما، اى كسى كه هيچ درخواست‌كننده، به زحمتت نمى‌اندازد، و بخشيدن عطائى، توانگرى‌ات را ناقص و كم نمى‌سازد! (نااميدم مساز) زيرا من، از جهت اطمينانم به كار شايسته‌اى كه پيش فرستاده باشم، و به اميد شفاعت مخلوقى، به درگاهت نيامده‌ام مگر شفاعت محمد و خاندانش- سلام تو بر او و بر آنان-

(7) (بلكه) آمدم در حالى كه به گناه و بدى درباره‌ى خود، اقرار مى‌كنم، آمدم و به همان عفو عظيمت چشم دارم كه خطاكاران را بدان بخشيده‌اى، و سپس، طول مداومتشان بر گناه بزرگ، مانعت نشد كه دوباره، آنان را مشمول رحمت و آمرزش قرار دهى،

(8) پس اى كسى كه رحمتت گسترده، و عفوت عظيم است، اى عظيم! اى عظيم! اى كريم! اى كريم! بر محمد و آل محمد، درود فرست، و به دست مهر و رحمتت بر من، باز هم، تفضل و ترحم فرما، و با (درياى بيكران) لطفت، نسبت به من، عنايت كن و مهربان باش، و به بركت عفو و گذشتت، (بر من سخت مگير و آسودگى و) گشايشم ببخش.

(9) خدايا! اين مقام (مقام امامت و خطابه در عيد قربان (و فطر) و جمعه، كه مقامى ارجمند، از شئون رهبران الهى، و منصب پيشواى معصوم- صلوات الله و سلامه عليه- است. مترجم) مخصوص خلفاى تو و برگزيدگانت (و جايگاه امناى تو) مى‌باشد، و جايگاه امناى تو را در درجه‌ى رفيعى كه به ايشان اختصاص دادى، (غاصبان) به غارت بردند، و تو خود، چنين مقدر نموده‌اى، فرمان و دستور تو مغلوب نمى‌گردد، و از تدبير حتمى‌ات- هر گونه و هر زمان كه خواسته باشى- تجاوز نخواهد شد، و براى حكمتى كه تو بهتر مى‌دانى (چنين مقدر فرموده‌اى)- تو در آفرينش (يا در آفريدگانت. مترجم) و اراده‌ات، مورد اتهام نيستى- تا آنجا كه (بر اثر گسترش اين غارت و غصب) برگزيدگانت و خلفاى تو مغلوب، و مقهور، و از حق خود، محروم و دور گشتند، مى‌بينند كه حكم تو تغيير داده شده، و كتاب تو، به كنارى افتاده، و واجباتت، از آئينى كه تعيين فرموده‌اى، به تحريف و انحراف كشيده، و سنتهاى پيامبرت (ص) متروك مانده است.

(10) خدايا! دشمنان اوليائت را از اولين (كه گروههاى پيشين‌اند)، و آخرين، (آنها كه بعد، آمده‌اند، يا پس از اين خواهند آمد)، و هر كه به كردار آن دشمنان، راضى شده، و پيروان و تابعان آنها را از رحمتت محروم بدار و به دست عذابت بسپار.

(11) خدايا! بر محمد و آل محمد، درود و رحمت فرست، همانا تو ستوده‌ى بلندمرتبه‌اى، (درودى) مانند درودها و بركتها و تحيتهاى خود كه بر اصفيا و انتخاب‌شدگانت: ابراهيم و آل ابراهيم (ع) فرستاده‌اى، و در گشايش كار، و آسايش، و يارى نمودن، و تسلط بخشيدن، و تاييد ايشان تعجيل فرما.

(12) خدايا! و مرا از اهل توحيد، و ايمان به ذات اقدست، و تصديق به پيامبرت و امامانى كه اطاعتشان را واجب فرموده‌اى، از جمله كسانى كه آن توحيد و ايمان و تصديق، به وسيله‌ى آنان و بر دستشان اجراء مى‌گردد، قرار ده، دعايم را مستجاب فرما اى پروردگار جهانيان.

(13) خدايا! خشم تو را جز حلمت، رد نمى‌كند، و شدت غضبت را جز عفوت بازنمى‌گرداند، و از عقوبتت (كسى را) جز رحمتت ايمن نمى‌سازد و پناه نمى‌دهد، و مرا از تو مگر زارى به پيشگاهت و در برابرت، چيزى نجات نمى‌بخشد، پس بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و ما را- اى معبود من!- از جانب حضرتت گشايشى بخش با آن قدرتى كه بندگان مرده را زنده مى‌سازى، و سرزمينهاى بى‌جان را زندگى مى‌بخشى.

(14) و مرا اى معبود من! از اندوه، هلاك مگردان، (مى‌خواهم) تا دعايم را مستجاب كنى و اجابت دعايم را به من اعلام فرمايى. و تا پايان زندگى‌ام مزه‌ى عافيت را به من بچشان، و دشمنم را به زيان من، شاد و خيره، و زبانش را بر من، چيره مفرما، و وى را باز گردنم مساز، و بر من، مسلط منما.

(15) خدايا! اگر تو، به من، مرتبه‌ى بلند دهى پس كيست كه پستم كند؟ و اگر پستم گردانى، كيست كه رفعتم بخشد؟ و اگر گرامى‌ام دارى، پس كيست كه خوارم كند؟ و اگر خوارم نمايى، كيست كه گرامى‌ام دارد؟ و اگر عذابم كنى، كيست كه بر من رحم آرد؟ و اگر هلاكم سازى، كيست كه در مورد بنده‌ات به تو اعتراض كند؟ يا از تو درباره‌ى وى بازخواست نمايد؟ و من دانسته‌ام كه در حكم تو ستمى، و در انتقام و عقوبتت شتابى نيست، زيرا كسى شتاب مى‌كند كه بترسد كه فرصت از دست برود، و كسى نياز به ستم دارد كه ناتوان باشد، و تو- اى معبود من!- از اين نسبت ناروا بسيار برترى.

(16) خدايا! بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و مرا آماج بلا، و هدف عقوبتت مساز، و مهلتم ده، و اندوهم را بزداى، و از لغزشم درگذر، و به بلائى در پى بلائى مبتلايم مكن، زيرا ناتوانى، و بيچارگى، و زارى‌ام را به پيشگاهت مى‌بينى.

(17) خدايا! در اين روز، از تازيانه‌ى خشمت، به تو پناه مى‌برم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و پناهم ده.

(18) و در اين روز، از آتش غضبت، به سايه‌ى حمايتت مى‌گريزم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و حمايتم كن.

(19) و ايمنى از عذابت را از تو مسئلت مى‌نمايم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و ايمنم ساز.

(20) و از تو هدايت مى‌خواهم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و هدايتم فرما.

(21) و از تو يارى مى‌جويم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و يارى‌ام نما.

(22) و از تو درخواست رحمت دارم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا مشمول رحمتت بدار.

(23) و از تو كفايت و بى‌نيازى مى‌طلبم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و بى‌نيازم گردان.

(24) و از تو طلب روزى مى‌نمايم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و روزى‌ام ده.

(25) و از تو تقاضاى كمك دارم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و كمكم فرما.

(26) و براى گناهان پيشينم از تو آمرزش مى‌خواهم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا بيامرز.

(27) و مى‌خواهم كه مرا در حصار پرهيز و عصمت درآورى، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و به زيور پرهيز و عصمتم مزين فرما، زيرا من هرگز به كارى كه از من نمى‌پسندى، بازنمى‌گردم اگر تو چنين خواسته باشى،

(28) اى پروردگار من! اى پروردگار من! اى مهربان! اى بخشنده‌ى نعمتها! اى صاحب جلال و اكرام!، بر محمد و آل او رحمت فرست، و تمامى آنچه را كه از پيشگاهت خواستم و طلبيدم و به خاطرش روى رغبت به سويت آوردم، مستجاب فرما، و آن را بخواه، و مقدر كن، و حكم ده، و به اجرا درآور، و از آنها هر چه را مقدر و مستجاب مى‌فرمايى، خير را در آن برايم اختيار نماى، و در اين زمينه، به من، بركت ده، و بدين وسيله، درباره‌ام تفضل فرماى، و هر چه از آنها به من، عطا مى‌كنى، به توسطش نيك‌بختم گردان، و از لطفت و مواهب گسترده‌اى كه نزد تو است بر من بيفزاى، زيرا تو توانگر كريمى، و اين الطاف را به خير و نعمت فراوان آخرت، پيوسته ساز، اى مهربانترين مهربانان!. «سپس بر آن گونه كه به نظرت مى‌رسد، دعا مى‌كنى، و هزار بار بر محمد و آل او «صلوات» مى‌فرستى، زيرا امام عليه‌السلام، اين چنين مى‌نمود».