اخلاق خوبان، ص: 133
|
كرمكی و از قذر آكنده ای |
طمطراقی در جهان افكنده ای «1» |
|
|
باد را بشكن كه بس تندست باد |
پيش از آن كت بشكند او همچو عاد «2» |
|
|
عاد را آن باز زِاستكبار بود |
يار خود پنداشتند اغيار بود «3» |
|
و ديگر آنكه از نوح خواست كه: آلوده به حرص و زياده خواهی نباشد، چراكه اين نيز مايه دوری و راندن است، همچنانكه آدم عليه السلام خويش را به آن آلود، و از بهشت عدن دور و رانده شد.
|
حرص كور و احمق و نادان كند |
مرگ را بر احمقان آسان كند «4» |
|
|
از حريصی عاقبت ناديدنی است |
بر دل و بر عقل خود خنديد نيست «5» |
|
و در آخر نيز از ايشان خواست كه از حسد پرهيز و اجتناب كند كه مايه محروميت است، همچنانكه قابيل محروم و از بارگاه قبول مردود شد.
|
عَقْبه ای زين صعب تر در راه نيست |
ای خنگ آنكس حسد همراه نيست «6» |
|
______________________________ (1) مثنوی معنوی دفتر پنجم، بيت 1855.
(2) مثنوی معنوی، دفتر ششم، بيت 4679.
(3) مثنوی معنوی، دفتر ششم، بيت 4677.
(4) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 2823.
(5) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 1547.
(6) مثنوی معنوی، دفتر اول، بيت 4031.
