دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، اى غايت مقصد نيازها

(2) و اى آنكه رسيدن به همه‌ى منظورها در دست توست‌

(3) و اى كه نعمتهاى خود را به بها نمى‌فروشى‌

(4) اى كه صفاى بخشش خود را به منت تيره نمى‌كنى‌

(5) اى كه به تو بى‌نياز شوند و از تو بى‌نياز نباشند

(6) اى كه به تو روى آورند و از تو روى برنتابند

(7) اى كسى كه درخواستها گنجينه‌هاى تو را تهى نمى‌گرداند

(8) اى آنكه هيچ وسيله و دستاويزى حكمت تو را دگرگون نكند

(9) اى كه نياز خواستن نيازمندان از تو قطع نگردد

(10) اى كه دعاى خواهندگان تو را به ستوه نياورد

(11) تو خود را بى‌نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى و همانا كه سزاوار بى‌نيازى از ايشانى‌

(12) و آنان را به فقر و نياز مطلق نسبت داده‌اى و ايشان در درگاه تو فقير و نيازمند مطلق‌اند

(13) پس هر كس كه بر آن شود تا جبران نياز خويش را از درگاه تو طلب كند و بخواهد كه تهيدستى را به وسيله تو از خود براند، همانا كه رفع نياز خويش را از درگاهى شايسته طلبيده و برآوردن نياز خود را از راهى سزاوار درآمده باشد

(14) و هر كس روى نياز به يكى از آفريدگان تو گرداند و او را، به جاى تو، سبب برآمدن نياز خود پندارد، همانا كه خود را در معرض نوميدى درآورده است و از جانب تو سزاوار بى‌بهره ماندن از نعمت تو باشد

(15) بار خدايا، به درگاه تو نياز آورده‌ام كه توانايى دستيابى برآنم نيست و چاره انديشيهاى من در مقابل آن بى‌اثر است و نفس من (با وسوسه) خوش مى‌نمايد كه آن نياز را به كسى ابراز دارم كه او خود نيازهاى خويش را به درگاه تو مى‌آورد و در طلب خويش از تو بى‌نياز نباشد. و اين كار لغزشى است از لغزشهاى خطاكاران و به سر درآمدنى كه گناهكاران آنچنان به سر درآيند

(16) پس آنگاه به يادآورى تو از خواب بى‌خبرى بيدار شدم و به توفيق تو از آن لغزش به خويش آمدم و بر پاى خاستم و به عنايت رهبرى تو، به سر درنيامدم و به سوى تو بازگشتم‌

(17) و گفتم پاك است پروردگار من! چگونه نيازمندى از نيازمندى حاجت طلبد؟ و چگونه تهيدستى از تهيدستى ديگر دريوزگى كند؟

(18) پس يا الهى، از سر رغبت و شوق آهنگ درگاه تو كردم و از سر اطمينان، اميد خويش به درگاه تو بستم‌

(19) و دانستم كه خواهش من از تو هر اندازه بسيار باشد، در جنب قدرت تو بسى ناچيز است. و همانا چشمداشت بسيار من از بخشش تو در فراخناى توانايى تو حقير است و ساحت بزرگوارى تو از خواهش هيچكس تنگ نمى‌گردد و همانا كه دست تو در عطا بالاتر از همه‌ى دستهاست‌

(20) بار خدايا، پس بر محمد و آل محمد درود نثار كن، و با من به كرم خود تفضل فرماى نه به آنچه به عدل تو شايسته‌ى آنم و من نه نخستين كسم كه با اشتياق به سوى تو روى آورده باشد، حال آنكه سزاوار آن بوده كه نعمت از او بازدارى، اما به او عطا كرده باشى و نخستين درخواست‌كننده نيستم كه از تو خواهشى كرده باشد، حالى كه شايسته‌ى حرمان است، به او احسان فرموده باشى‌

(21) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و دعاى مرا اجابت كن و به نداى من التفات فرما و بر زارى من مهربانى كن و به بانك من عنايت فرما

(22) و رشته‌ى اميد مرا از خويش مبر و دستاويز مرا از خود مگسل و در اين نياز و جز آن، روى مرا به سوى غير خود مگردان‌

(23) و زان پيش كز اينجاى برخيزم، به سبب نيكى سرنوشتى كه مقدر داشته‌اى، خواسته‌ام را برآور و نيازم را روا كن و به آرزويم برسان و مشكلم را آسان نماى و مرا در تمامى كارها يارى فرما

(24) و بر محمد و خاندان او درود فرست، درودى پيوسته و فزاينده كه زمان آن را گسيختگى نباشد و مدت آن را پايان. و اين درود را براى من مددگار گردان و برآمدن مطلبم را سببى. همانا كه تو كارگشاى بزرگوارى.

(25) آنگاه تلاوت‌كننده‌ى دعا نيازهاى خود را در درگاه خدا عرضه كند، سپس به سجده رود و بگويد: «فضل تو مرا آرامش مى‌بخشد و احسان تو مرا راه مى‌نمايد. پس از تو مسئلت دارم و تو را به ذات مقدست و به محمد و خاندان او- كه درود تو بر آنان باد- سوگند مى‌دهم كه مرا از اين درگاه نوميد نرانى.