دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه محمود صلواتی

(1) اى خدايى كه درگاهت مقصد حاجت‌هاست.

(2) اى آنكه پيشگاهت جايگاه رسيدن به خواسته‌هاست.

(3) اى آنكه در برابر نعمت‌هايت بهايى نستانى.

(4) اى آنكه عطايت را با منت نهادن تيره نگردانى.

(5) اى آنكه همگان به تو بى نياز شوند و از تو بى نياز نمى‌گردند.

(6) اى آنكه همگان به تو مشتاقند و رخ بر تافتن از تو را نتوانند.

(7) اى آنكه درخواستها خزانه‌هايت را تهى نمى‌سازد.

(8) اى آنكه ابزارها، حكمتت را دگرگون نمى‌كند.

(9) اى آنكه حاجت حاجتمندان از تو منقطع نشود.

(10) اى آنكه دعاى دعاكنندگان به رنجت نيفكند.

(11) تو خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى، و خود شايسته‌ى بى نيازى از آنانى.

(12) آنان را به نيازمندى توصيف كرده‌اى و آنان نيازمندى به تو را سزاوارند.

(13) پس هر كه رفع نيازمنديش را از درگاهت خواهد و دفع بينواييش را از پيشگاهت جويد، بى‌گمان نيازمنديش را در جايگاه بايسته طلبيده، و خواسته‌اش را از راه شايسته خواسته.

(14) پس، هر كه دست نياز به سوى آفريدگانت برد، و يا يكى از آنان را-به جز تو-سبب برآمدن حاجتش داند، بى‌گمان به نوميدى گراييده، و سزاوار از دست دادن بخشت گشته.

(15) بار خدايا، مرا حاجتى است كه توان دستيابى بدان را در خود نمى‌بينم، و براى آن چاره‌اى نمى‌يابم، و نفسم مرا بر آن مى‌دارد كه آن را نزد كسى برم كه خود در روا شدن حاجت نيازمند تو مى‌باشد، و براى خواسته‌هايش كسى را جز تو نمى‌يابد، و اين لغزشى بود از لغزش خطاكاران، و خطايى از خطاى گنهكاران.

(16) پس با هشدارت از غفلتم به خود آمدم، و به ياريت پس از لغزش بپا خاستم، و با راهنماييت از سرنگونى رهيدم.

(17) و گفتم: پروردگارم منزه است! چگونه نيازمندى دست نياز به سوى نيازمند ديگرى برد؟! چگونه تهيدستى انتظار از تهيدست ديگرى دارد؟!

(18) پس خداوندا، با اشتياق، رو به تو آوردم و با اعتماد، اميد به تو بستم.

(19) و دريافتم كه هر چه بيشتر از تو بخواهم در برابر داراييت ناچيز است. و هر چه بزرگتر از تو طلب كنم در برابر گستردگى عطايت كوچك است. جود و احسانت افزون‌تر از هرگونه درخواست است، و دستت در عطا و بخشش فراتر از هر دست است.

(20) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و با من به كرمت آنگونه رفتار كن كه دوست مى‌دارم، نه به دادگريت آنگونه كه سزاوارم، من نخستين كس نيستم كه سزاوار منع است و اكنون رو به تو آورده و تو با عطابت وى را نواختى، و نيز نخسيتن كس نيستم كه مستوجب حرمان است و دست طلب به سويت آورده و تو نوميدش نساختى.

(21) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، دعايم را اجابت كن! فريادم را پاسخ ده! بر زاريم ترحم كن! صدايم را بشنو!

(22) از خود نوميدم مكن، رشته اميدم را با خود مگسل و در اين حاجت و ديگر حاجتها به درگاه ديگرانم مران.

(23) خداوندا، ياريم كن كه مطلبم برآيد، و حاجتم روا شود، و پيش از آنكه اين مكان را ترك گويم به خواسته‌ام برسم، بدان سان كه سختى‌ها را بر من آسان كنى، و در هر كار آنچه را خيرم در آن است مقدر دارى.

(24) خداوندا، بر محمد و خاندانش دورد فرست، درودى پيوسته، رو به فزونى، بى گسست و بى پايان، مرا بدان يارى رسان، و وسيله‌ى بر آمدن حاجتم گردان، كه تو گشاده دست و سخاوتمندى.

(25) پروردگارا، حاجتم اين است، حاجت خود را ياد كن آنگاه سر به سجده گزار بگوى: فضل تو آسوده خاطرم ساخته، و احسانت مرا به سويت آورده، تو را به تو و به محمد و خاندانش صلى الله عليه و آله و سلم سوگند مى‌دهم- اى كرم گستر- كه مرا نوميد بازنگردانى.